Het is niet meer dan logisch dat een slecht humeur moeilijk samengaat met opdringerige verkopers. Dus als ik een zware frustratie aan de andere kant van de balie merk, schakel ik over op een oppervlakkige, snelle modus. Dat in ogenschouw nemend:
“Mag ik een saucijzenbroodje?”
“Wilt u ‘m op een servetje, of zal ik ‘m inpakken?”
“NEE! GEWOON, EEN BROODJE!”
“Oké…” En we rekenen stilzwijgend af. De sfeer is eigenlijk om te snijden en dus wekt het op de lachspieren als ie zegt: “… Zou je het broodje tóch in willen pakken? Enne… Sorry voor m’n reactie…”
