Een jongen loopt met enige moeite mijn richting op, gebruikmakend van twee krukken die hem ondersteuning bieden. Hij bestelt droogjes en ietwat afwezig een pakje sigaretten: “Goedenavond, pakje Marlboro alstublieft.” Ik wijs ‘m op een flesje drinken dat in de aanbieding is. “Ik zou wel willen”, en hij wijst op het ongemak van zijn krukken, “maar dat kan ik dus niet tillen.”
Hij blijft echter wel naar het drinken kijken, dus overweegt wel degelijk wat te halen. “Of trouwens…, je hebt Red Bull, is die een beetje koel?”, informeert hij. Ik kijk ‘m grijnzend aan. “Haha, alles wat je zegt rijmt, mooi. Je bent gewoon een ware poëet, dat je het even weet”, complimenteer ik ‘m met z’n rijmkunsten, die er overduidelijk onbedoeld en spontaan uitkomen. Even kijkt hij me niet-begrijpend aan, maar het kwartje valt alsnog.
“Goh, ha, klopt. Ach, grappig, maar niet bewust hoor…” Hij lijkt er verder even geen aandacht aan te besteden. “Dus ehm, doe maar een Red Bull en een pakje Marlboro. Heb je trouwens ook een aansteker?”, vraagt hij verder. “Jazeker”, antwoord ik, terwijl ik me buk om een aansteker te pakken. “Ha! Je begint zelf ook te rijmen, aansteker-jazeker”, betrapt hij me. Wel verdraaid, deze was weer van mijn kant onbewust. “Heb je trouwens nog een kleur eh, voorkeur”, grijns ik. “Heb je groen? Laten we die maar doen”, grinnikt hij. “Zo, wil je er nog wat bij eten, zou ik nu wel willen weten”, ga ik richting de afsluiting van deze bestelling. “Nee dank je, dit lijkt me wel oké. Ik”, en hij trekt met z’n wijsvinger z’n ooglid iets naar beneden, ten teken dat er nu weer iets gaat volgen, “trek m’n portemonnee!” Inmiddels zijn we allebei half aan het grinniken. Ik voer z´n hele bestelling in de kassa en kijk ’m droogjes aan. “Luister en huiver. Het wordt tien euro en een stuiver.” We kijken elkaar een tijdje aan en schieten allebei heel hard in de lach. “Tjeez, nou kap ik ermee. Tien euro en vijf cent, dat kan ik passen. Hier, tien euro”, legt hij een briefje op de balie, “en hier nog een muntje van vijf. En om in stijl af te sluiten, high five!” en we geven elkaar een high five. Half lachend én hoofdschuddend nemen we afscheid van elkaar.
