Twee vrouwen komen mijn richting op. Geen idee hoe ze heetten, maar voor nu even Ria en Els. “Ik wil graag een flesje Spa, wat wil jij Els?”, vraagt Ria kordaat.
“Ik wil wel een colaatje”, antwoordt Els.
“Nou, een Cola en een Spa alstublieft”.
Ria geeft me een briefje van vijf.
Els zoekt ook in haar portemonnee. “Meneer, hoe duur was het colaatje?”, vraagt ze.
“Neehee, ik trakteer”, zegt Ria resoluut.
“Nee, hartstikke duur, ik betaal voor mezelf”, houdt Els vol.
“Ach, jij betaalde vanmiddag toch de ijsjes? Nee Ria, het is goed zo!”
“Die ijsjes waren samen twee euro, laat mij nou m’n cola betalen…”
“Ik trakteer je niet op een auto hoor, maar op een drankje, neem nou gewoon van me aan!”
“Ik voel me daar gewoon niet prettig bij, Ria!”
“En ik ook niet als jij dit ook betaalt, ik wil gewoon trakteren, láát me”
Els betaalt, de discussie gaat verder en lijkt zowaar langzaam maar zeker te ontaarden in een ware ergernis.
