Een jonge man loopt mijn richting op, terwijl hij ongeïnteresseerd om zich heen kijkt. Hij heeft een sigaret nonchalant in z’n mondhoek hangen en heeft oordopjes in z’n oren. Het snoertje van deze oordopjes vinden hun bron in een telefoon, die de jongen in z’n linkerhand houdt. Als hij recht voor me staat, kijkt hij opzij en blijft enkele secondes stil. Hij blijft wegkijken en zegt iets onverstaanbaars, de sigaret beweegt mee in zijn mond. Het lijkt een bestelling.
“Sorry, ik verstond je niet, nog een keer”, grijns ik enigszins geamuseerd door deze quasi-stoere wijze van doen. De jongen pakt de sigaret uit z’n mond en legt deze voor zich neer, kijkt nog steeds weg en herhaalt z’n vraag: “Aansteker”. Met z’n rechterhand gaat hij kruislings naar z’n linker broekzak. Dat ziet er tamelijk onhandig uit en al snel blijven z’n oordopjes dan ook aan z’n mouw hangen, waardoor de oordopjes uit z’n oren springen. Geërgerd doet hij eerst de oordopjes terug in z’n oren. Hij trekt het snoertje iets strakker, door z’n telefoon iets verder van z’n lichaam te houden. Met z’n rechterhand lukt het nu wel wat muntgeld uit z’n linkerbroekzak te pakken. Hij kan gemakkelijk gepast betalen, maar hij geeft me toch een muntje van twee euro. We rekenen af en het muntgeld verdwijnt, samen met z’n zojuist aangeschafte aansteker, weer in z’n linkerbroekzak.
Blijkbaar is hem de onhandigheid van z’n actie niet erg opgevallen, want hij maakt het zichzelf nog een stukje moeilijker. Hij doet een klein stapje opzij, beweegt zijn telefoon naar z’n gezichtsveld, tikt een naam aan op het scherm en begint iemand te bellen. “Oh ja, koffie verkeerd”, zegt ie afwezig en kijkt me een fractie aan, waarna hij z’n sigaret weer in z’n mond doet. Het ritueel met het muntgeld begint weer, alleen nu praat ie met iemand aan de telefoon. De oordopjes blijven nu echt aan z’n mouw haken en ze schieten dan ook uit z’n oren. Ook schiet het plugje van de oordopjes uit z’n telefoon, waarna de oordopjes op de grond vallen. Hij bukt en raapt de oordopjes op en hij geeft deze de prioriteit. Snel installeert hij de plug weer in z’n telefoon en doet z’n oordopjes weer in z’n oren. “Yo, wat zei je? Ja, die kutoordopjes blijven niet zitten man, bloedirritant, dus wat zei je?” Inmiddels staat z’n koffie verkeerd op ‘m te wachten en kijk ik nog altijd geamuseerd toe naar dit onhandige gestuntel.
Hij betaalt ditmaal gepast en hij loopt naar de suiker en melk. Hij zet z’n koffie op het tafeltje en kapt het telefoongesprek af. Hij bergt z’n oordopjes op en schuift z’n telefoon in z’n broekzak. Hij installeert z’n sigaret achter z’n oren en met twee vrije handen brengt hij z’n koffie verkeerd op smaak. Hij haalt diep adem en komt even tot zichzelf. Hij proeft de koffie verkeerd even en knikt tevreden. Hij doet z’n oordopjes weer in z’n oren, selecteert muziek op z’n telefoon en loopt met z’n koffie verkeerd in z’n handen weer weg.
