Monoloog II

Half uur voor sluitingstijd, de volgende monoloog door een man van ongeveer 44. Mijn rol beperkte zich hierin tot knikken, ‘ja’ zeggen en geïnteresseerd luisteren.

Hee, leuk stuk man, in de krant zaterdag! Met veel plezier gelezen, ik herkende mezelf er wel in. Ik ben namelijk ook een schrijver, ik heb meerdere boeken geschreven en ik ben ook directeur.

Ja, ik ben een man van uitersten, ik word wel eens vergeleken met David Bowie – ken je David Bowie? – en met Jack Nickolson. Echt een man van de jaren ’80, inderdaad. Toen ik 14 was deelde ik foto’s van mezelf uit, altijd die aandacht, ik geniet daarvan. Maakte ik mezelf op, lippenstift enzo. Ik ben overigens geen homo. Ik heb grove humor, zeker twee keer zo erg als Hans Teeuwen, maar ik heb ook een lieve, zachte kant. En weet je, een man van uiterste dus. Ik gebruik overigens niet, wel gedaan, maar dat doe ik niet meer. Ik vind het ook leuk om met mensen tot het uiterste te gaan. Soms ga ik met m’n auto -hoewel ik die nu niet meer heb, ik heb vorig jaar een gouden Rolls Royce gekocht, ja, gek hè? Weer een uiterste dus- door Princenhage rijden. Dan rijd ik, zie een vrouw lopen, doe het raampje open en zeg: “Je kunt doorgaan met je saaie kutleventje, of je kunt nu bij mij instappen en een avontuur beleven”. Eén op de tien vrouwen stappen in, gaaf hè? Daar heb ik dan seks mee. Weet je wat jij moet doen met je schrijven? Je moet naar een waanzinnig café gaan, aan de Haagdijk. Daar lopen alleen maar leipo’s rond, die enorm veel zuipen en zichzelf heel belangrijk vinden. Geweldige verhalen hebben die, geen touw aan vast te knopen. Ik dans daar altijd. En ouwehoer met iedereen. Ik ben dan de enige die nuchter is, want ik drink niet. Daar tegenover kun je lekker eten, trouwens. Ja, je schrijft leuk, las ik in de krant. Ik heb trouwens geen Facebook of Twitter hoor, daar doe ik niet aan. Onzin vind ik dat, ik praat liever face to face. Ik gebruik trouwens niet, ik ben al jaren sober. Ik begeleid verslaafden, die zijn knettergek. Dat gaat diep hoor, daar wil ik eigenlijk weg. Ik heb een fotografisch geheugen, ben een creatief genie. Dat zit soms in de weg , dat steekje zit gewoon wat los af en toe. Het leidt tot briljante ingevingen. Je moet Easy Rider van Jack Nickolson eens zien. Dat is een film, daar herken ik mezelf in. Wij zitten op één lijn, ik merk dat. Wij herkennen elkaar, jij ziet dingen in mensen, ik ook. Ik zie het aan je ogen. Ik ga weg, misschien zie ik je wel in dat café aan de Haagdijk. Gaan we dansen. Ik ben trouwens gewoon hetero hoor, maar lijkt me tof, drinken we een colaatje.