Een vaste klant is een vrij lange, zwarte, grijzende man. Nou ja, klant, hij wil altijd water uit de kraan voor z’n medicijnen. Hij vraagt er niet alleen haast dagelijks naar, hij vraagt het ook op een hele onaardige manier.
Het maakt ‘m dan ook niets uit dat er dan al een klant staat en dringt vreselijk brutaal voor. Door dit vervelende gedrag weigeren we dan ook regelmatig dit glaasje water te geven.
Op een rustig moment kwam de man weer en vroeg z’n glaasje water. Zo te zien heb ik de tijd en zeg: “Ik heb een voorstel. Als jij vanaf nu altijd netjes op je beurt wacht en dat glaasje water aan me vraagt, met een ‘alsjeblieft’ erachter, krijg jij van mij gegarandeerd een glaasje water”. Hij snapt het en inderdaad, sindsdien wacht ie netjes op z’n beurt en vraagt op beleefde toon naar z’n water.
Soms gaat ie nog wel de fout in. Drie mannen bestellen wat en hij wurmt zich ertussendoor en roept WATER! “We hadden een afspraak, dus geen water voor jou vandaag, sorry” zeg ik. De mannen ronden hun bestelling af, de man staat er beteuterd bij. “Water, alsjeblieft…”. Kijk, dat is beter en ik geef ‘m een glaasje water.
Ja, kom nou.
