Een vrolijke jongen bestelt wat te drinken. Z’n glimlach lijkt op die van Eddy Murphy en is aanstekelijk. “Tof werk is dit hè?”, begint ie. “Ikzelf heb in de trein gewerkt. Van Amsterdam naar Brussel en van Brussel naar Parijs. Reizigers zijn leuk!” Het korte praatje wordt snel afgesloten.
Een kwartier later komt ie weer terug.
“Het is fucking koud buiten man. Doe mij maar een kopje thee. Ik sprak hier net buiten met een Fransman, hij was aan het bedelen. Straatarm, geen cent meer, het was treurig. Sta je hier ‘s avonds in Breda, hij wilde naar Amsterdam. Ik weet hoe streng men is op die internationale treinen, dus heb ‘m echt afgeraden zwart te reizen. De kans gepakt te worden is echt groot. Ik heb dan wel medelijden hoor, dat je gewoon écht helemaal geen geld hebt en dat je dus ook geen plek hebt om te slapen of om wat te eten. Pff. Triest wel, die armoede. Hij kwam volledig hopeloos over. Aan de andere kant: Wat doet een Fransman hier en waarom wil ie naar Amsterdam? Ongetwijfeld om te blowen en om naar de hoeren te gaan toch? Hm, nou ja. Het is in ieder geval fucking koud, dus nu even lekker een kopje thee. Ik woon eigenlijk in Zeeland, maar dan moet ik een paar keer overstappen en daar is het te koud voor. Ik heb toch maar een slaapplekje versierd bij een vriendin van me, hier redelijk in de buurt. Is tegelijk ook een stuk warmer met een leuke vrouw naast je hè! Haha, ja, we hebben het goed hier” en hij zet z’n Edyy Murphy-grijns nog eens op.
