Sinds enkele weken heb ik een nieuwe, vaste klant. Hij heeft een lederen jas aan, altijd een petje op en is altijd vreselijk gejaagd. Constant kijkt ie schichtig om zich heen. Vrijwel dagelijks is z’n oprechte vraag of ik vloei verkoop (“euj, verkoop je hier ook tabak? ja? heeft u ook vloei dan? chill!”), vrijwel dagelijks laat ik ‘m de vloei zien en vervolgens koopt ie deze gelukkig dan ook.
Enkele weken geleden kwam ie in paniek bij me. Z’n tas was gestolen, of ie even mocht bellen. Zoals bekend leen ik m’n telefoon niet meer uit en deze man komt zoals je leest allesbehalve betrouwbaar over.
Zojuist komt ie weer naar me toe. Gejaagd, zoals altijd. Of ie even mag bellen, z’n tas is zojuist gestolen.
“Jeetje, alwéér?” vraag ik enigszins wantrouwig. Zonder wat te zeggen draait ie zich om en gaat weer weg. Hij blijft staan bij de roltrap en spreekt mensen aan. Hij krijgt van iemand een mobiel, hij belt even en geeft de telefoon terug en hij loopt snel het perron weer op, in de richting waar geen in- en uitgang is. Zo loopt ie al sinds half 12 op en neer, hij heeft inmiddels al zeker 6 telefoons geleend.
Je zou je telefoon toch bijna uitlenen, om van dichtbij te luisteren wat ie bespreekt met degene aan de andere kant van de lijn…