perrongeluk

Lentezonnetje

Het zonnetje schijnt vandaag en recht voor me is een flink vlak waar geen schaduw is. Het ontroert me toch als mensen daar gaan staan, met het hoofd in de richting van de zon, de ogen gesloten.

De grijns op het gezicht verraadt de hunkering naar de lente. Het zichtbare genot: eigenlijk verwarmt dit uitzicht mij óók. (Waarschijnlijk meer dan hen, echt warm is het immers nog niet).

Omdat dit station voor bepaalde treinen een beginstation is, staan die treinen geruime tijd klaar. Een vrouw staat zichtbaar enorm te genieten van het zonnetje, schrikt op als ze een fluitje hoort, kijkt in paniek even om zich heen, pakt haar tas… En ziet de trein vertrekken. Haar trein. Ze accepteert het al vrij snel, sluit haar ogen weer en geniet weer van het zonnetje. Ik zal haar tijdig roepen.

Steven van Beek ('81) woont momenteel in Mexico Stad. Alle teksten op deze website zijn van zijn hand.
Berichten gemaakt 1799

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven
Translate »