In de krant

“Bent u Dennis?”, kijkt een vrouw van in de 60 onderzoekend naar me. “Van de verhaaltjes in de krant, toch?”, vraagt ze verder. Ik geef aan dat ik Steven heet, maar dat ‘de stukjes in de krant’ wel zou kunnen kloppen.

“Oh ja, Steven… Ik lees je verhalen al heel lang. Mijn man las ze ook altijd, we vonden het allebei erg leuk. Eén verhaal heb ik heel bewust niet gelezen. Dat ging over Gauloises-sigaretten. Mijn man is vorig jaar overleden en die rookte altijd Gauloises”, verzucht ze. Er ontstaat direct een wat treurige sfeer. Uiteraard bedank ik haar voor de lieve woorden en condoleer haar met haar grote verlies.

“Dank je wel. Ik was al een paar dagen op zoek naar je. Ik heb naar je gevraagd aan je collega’s, maar nu heb ik je gevonden. Ik vroeg me namelijk af of je wat voor me zou willen doen”, begint ze voorzichtig. “Mijn man heeft vlak voor hij overleed ongeveer twintig sloffen Gauloises gekocht in Frankrijk. Zou ik die pakjes aan jou kunnen geven, zodat jij ze hier verkoopt?”, informeert ze. Dat kan ik natuurlijk niet doen; Dat zou zwarthandel zijn en dat zal uiteraard niet getolereerd worden door m’n baas.

“Oh”, ze rolt met haar ogen, “ik snap het.” Ze toont een pakje, met een totaal ander uiterlijk dan de Nederlandse variant. “Wat moet ik er nu mee doen? Ruim tweehonderd pakjes…” Ik adviseer haar om kleinere tabakszaken te proberen. Die zijn immers vaak eigen baas. “Maar ik hoopte dat jij… Nou ja. Ik zal je verhalen nog met plezier lezen, succes daarmee hoor en nog een fijne avond”, en ze loopt teleurgesteld weg. Ze draait zich om en met grote ogen stelt ze de onvermijdelijke vraag. “Oh, wacht, nu kom ik zeker ook in de krant?”