Het is weekend en het is rustig. Een erg net geklede man staat in de stationshal met een grote bos bloemen. Hij poseert voor twee fotografen en de sfeer is opperbest. Dit gaat een good old huwelijksaanzoek worden en samen met de schoonmaker bekijk ik het tafereel geamuseerd.
Een half uur gaat voorbij en de sfeer is al beduidend minder. De man ijsbeert, de fotografen zijn gaan zitten.
Weer een half uur, de man onderneemt de zoveelste poging te bellen. Helaas. De aftocht is pijnlijk. Op dat moment komt de schoonmaker net terug en zegt op luide toon, hoorbaar voor iedereen: “Is ze niet op komen dagen? HAHAHAHA!”.
