“Meneer, heeft u voor mij een… Hoe heet dat ook weer…” Voor me staat een jongen van ongeveer 10 of 11. Hij heeft lichtblonde haren en met behulp van wat gel heeft ie wat stekeltjes gemaakt.
Hij draagt een hip geruit blouseje en heeft heldere blauwe ogen. Hij komt niet op het woord, kijkt me hoopvol aan en een rode gloed verschijnt op z’n wangen. Ineens een helder moment. “Sau…nogwat, een broodje in ieder geval, kan dat?” Ik wijs ‘m op het saucijzenbroodje, hij bevestigt, ik vraag ‘m of ik het broodje in moet pakken en ook dat zou hij graag willen. “Broodje is namelijk voor m’n vader. Gisteren heel erg ruzie met ‘m gehad en wil het zo goed maken, vandaar. Ik weet dat ie dit er lekker vindt, dus ik dacht… Doe er ook maar winegums bij, dat vinden we allebei lekker”.
Aaaaah. <3.
