*klonk*. “Ai! Godver! Zit gewoon een raam joh, blinde die ik ben!” De vrouw kan er om lachen, de afdruk van haar neus is goed te zien op het raam. “Ah, hier is de opening van de winkel. Doe mij maar twee kleine blikjes Bavaria“. Achter haar verschijnen meer mensen. “Mike, jij ook bier?” Dit blijkt haar zoon. “Ja duh mam, halve liter Bavaria natuurlijk. En tering, zie je dat raam echt niet joh, ben je scheel ofzo?” Een meisje kijkt naar de chips. “Ik wil Doritos! Twee zakjes! En een zak paprika chips! En als jullie ook willen moet je het nu bestellen, want zie zijn van mij” De bestellende vrouw knikt, zucht en rolt met ‘r ogen. Ze wendt zich tot een oudere vrouw van ongeveer 75, die wat afzijdig opgesteld staat. “Mam, wil jij wat? Ook bier? Chippies? Koffie? Colaatje?” De vrouw schudt haar hoofd en zegt niets. “Dan niet, later niet gaan zeuren dan hè“. De vrouw pakt de biertjes en chips en doet deze in de tas van haar dochter. “Ja mam, ik ben geen voorraadkast ofzo, moet ik nu alles dragen ofzo?” Dat moet ze want: “de trein gaat over 3 minuten dus even niet zeiken, kom op, we gaan er een gezellige dag van maken!“
