Een jongetje en een meisje van een jaar of 7, 8 komen naar me toe. “Meneer? Verkoopt u ook ijsjes?” vraagt het jongetje. Ik wijs hen de ijskaart aan. Haast watertandend bekijken ze de kaart. De balie is vrij. Een vrouw ziet haar kans schoon, komt naar me toe en bestelt op vrij luide toon een beltegoedkaart: “Tientje Lyca!” Het jongetje kijkt verschrikt op en zijn hoofd beweegt zich naar de vrouw.
Eerst bekijkt hij haar vluchtig van top tot teen. Hij ziet een donkere dame van een jaar of 25 staan. Ze heeft een strak shirtje aan. Haar buik is bloot, een navelpiercing glinstert. Maar wat vooral opvalt: ze heeft een nogal diepe decolleté. Haar borsten drukken stevig tegen elkaar aan, waardoor de gleuf van haar decolleté ook langgerekt is.
Met grote ogen kijkt het jongetje naar haar gezicht, zijn blik gaat langzaam naar beneden en blijven steken op haar boezem. Mijns inziens een niet erg charmant decolleté, maar het jongetje kijkt er vol bewondering en verwondering naar. Zijn ogen groot, zijn aandacht volledig en onbeschaamd naar de borsten op nog geen halve meter van hem vandaan. De vrouw rekent inmiddels bij me af.
“Ik neem een Cornetto, welke neem jij?” vraagt zijn zusje. Het jongetje hoort het niet, antwoordt niet, maar blijft staren naar de borsten van de vrouw, die inmiddels haar beltegoed en wisselgeld opbergt. De moeder van de twee komt naar me toe. “En? Wat voor ijsje willen jullie? Max?” De vrouw loopt inmiddels weg met haar beltegoed, het jongetje schrikt wakker. “Hè? Wat?” stamelt ie. “Welk ijsje wil je? Dat weet je nu toch onderhand wel, je staat al een paar minuten te kijken?“, bitst de moeder ongeduldig. “Ik wil een Cornetto!“, roept het meisje. Da’s een welkome hulp voor het jongetje. “Eh, ja, eh, Cornetto, lust ik ook wel“, zegt het jongetje stotterend en op zachte toon.
