Een jongen omhelst vol passie een meisje. Z’n ogen gesloten, de liefde is duidelijk. Hij houdt haar zo dicht als mogelijk tegen zich aan. Het meisje houdt haar armen langs haar eigen lijf. Haar ogen open, ze rollen van verveling en ze kijkt rond. Als de jongen een poging doet het meisje op haar mond te zoenen, wendt ze haar hoofd ‘toevallig’ af. Na meerdere pogingen staakt de jongen z’n pogingen.
Minutenlang staan ze zo. Het meisje kijkt naar de klok en kijkt naar de mensen, de jongen blijft haar stevig vast houden, met de reeds beschreven passie.
Tot het meisje een vriendin ziet. Ze rukt zich los, rent op de vriendin af en schreeuwt dankbaar en vol opluchting haar naam, gevolgd door een uitgebreide knuffel en zoenen. De jongen loopt naar de twee toe en kijkt lijdzaam toe. Hij wordt totaal niet toegelaten en blijft er wat lullig buiten staan. Als de twee dames blij en druk kwebbelend beginnen te lopen, loopt hij er een metertje achteraan. Pijnlijk. Maar of ie het doorheeft?
