Twee vrouwen van ongeveer 70 staan hulpeloos in de stationshal. Tussen hen in staan twee zware koffers. Als ze mijn blik vangen weten ze: Ah, hulp is nabij!
En dus schuifelen ze mijn kant op. Het blijken Engelsen te zijn en ze vragen me op uiterst charmante wijze de weg naar de Keizerstraat, naar het Golden Tulip hotel. Ik schat de wandelafstand gezien hun leeftijd en koffers toch op een half uur en daarmee gaan ze akkoord. Ik pak mijn telefoon en laat hen met behulp van Google Maps zien hoe ze bij de Keizerstraat komen.
“Och, wat vriendelijk. Hulpvaardig, vriendelijk én ook nog eens een knappe jongen”. De vrouwen beginnen opzichtig met me te flirten. “Kunt u niet met ons meelopen en ons zo de weg wijzen? Zo’n leuke man als gids zou helemaal niet verkeerd zijn. Kunt u ons dit weekend niet gewoon door Breda leiden?”, glimlacht de één behoorlijk ondeugend. De ander knikt en wijst op het gebarsten beeldscherm van m’n telefoon: “Zo te zien heeft u iets te hard in uw telefoon geknepen met uw sterke handen, hihi, je hele schermpje is stuk”. De route is wat lastig te onthouden en ze bepalen dat ze het halverwege de route toch nogmaals moeten vragen aan iemand. “Maar zo’n leuke jongeman als u vinden we niet meer natuurlijk”. Ze kijkt haar vriendin aan. “Goed begin van de vakantie zo hè?”, knikt ze mijn richting op. Zwaaiend en met een knipoogje lopen ze in de richting van de Keizerstraat.
Ja, eh, het waren ook gewoon best lekkere chickies hoor! Duidelijke score!