Met open mond kijkt de man naar de vrouw die zojuist wat bij me gekocht heeft. “Godskolere…”, zegt hij haast fluisterend tegen me, “dit is niet normaal meer, wát een lekker ding. Dat figuurtje, heerlijk!”
De man heeft duidelijk al flink wat alcohol achter de kiezen en kan z’n ogen niet afhouden van de vrouw. Net als hijzelf is de vrouw ongeveer 40 jaar. Ze draagt strakke spijkerkleding en heeft ‘r haren bordeauxrood geverfd. Ze heeft vooral aandacht voor haar dochtertje, die duidelijk niet genoeg heeft aan het zakje chips dat ze zojuist bij me gekocht heeft.
“Wow, kijk hoe streng en dominant ze kijkt, lekker hoor. Zo mag ze vanavond in bed ook wel kijken”, kwijlt de man door. De vrouw besluit nog wat bij me te halen, waarop de man direct een paar stapjes opzij doet. Ze bestelt een gevulde koek en voelt ongetwijfeld de bewonderende ogen van de man. Hij weet zich duidelijk geen raad met deze situatie en staat er wat ongemakkelijk bij. Ze kijkt heel even opzij, maar rekent toch maar snel af en geeft de gevulde koek aan haar dochtertje. “We keken elkaar even recht aan. Zag je dat? Echt zo’n vonk! Godallemachtig, wat een vrouw. Zelden zo iets gezien, wat een uitstraling ook. Ik zag gewoon ook een fantastisch lief karakter in die ogen. Ik…”, maar de man stopt abrupt als hij ziet dat de vrouw en haar dochtertje richting de treinen lopen. Hij loopt heel even dezelfde richting op, maar besluit twee meter verder toch maar niet te gaan. “Daar gaat ze, m’n droomvrouw”, sombert hij, “waarschijnlijk tot nooit meer.” Hij loopt teleurgesteld de andere kant uit en weg is hij. Ik zie ‘m pas de volgende dag weer. “Yoo, pff, mag ik een koffie, alsjeblieft”, vraagt hij wat dofjes. “Nog aan die prachtige droomvrouw van gisteren gedacht?”, vraag ik. Vertwijfeld kijkt hij me aan. “Welke?”
