De twee transgenders

Twee dames wandelen mijn kant op. Ik zie ze in mijn ooghoek naderen: de een heeft een opvallend kort, zwart rokje aan, de ander draagt een dermate strak shirtje dat je je kunt afvragen of deze niet ieder moment zal scheuren. Afijn: het tweetal valt direct op, in deze herfstige weersomstandigheden.

Eenmaal bij me zijn ze druk in overleg in een taal die ik niet kan duiden. Het zal iets Oost-Europees zijn, vermoed ik. Mijn mannenogen worden direct naar dat korte rokje gezogen. En naar dat shirtje. En terug. Maar, vindt ook mijn mannenbrein: iets klopt er niet en maakt het lelijk. Wel aantrekkelijk, blijkbaar, want datzelfde brein observeert deze twee toch met plezier. Maar, die kanttekening blijft: de beelden komen mijn brein wel binnen, maar verwerkt dit niet tot seksueel aantrekkelijk.

Transgenders

Het zijn transgenders, dat zie je aan de gezichten goed. De mannelijke vormen zijn er nog onmiskenbaar, maar vrouwelijk zijn ze zeker. In hun communicatie benadrukken ze dat flink overdreven. Met handgebaartjes en dramatiek, met flirtgedrag naar de verkoper. Dat is geestig, ik kan me daar wel mee vermaken. Ze spreken slechts die mij onbekende taal en met enige moeite doen ze hun bestelling. Het is prachtig: degene met de grote borsten duwt deze nog extra naar voren tijdens het pinnen en geeft me een knipoogje. Degene met het korte rokje doet een dansje en als er eenmaal afgerekend is volgt een ‘ciao’. Ze wuiven eventjes en lopen weg.

Een vrouw van ruim in de 70 komt naar me toe en bestelt een kopje koffie. Ze ziet mijn grote glimlach door hetgeen er zojuist afspeelde. Haar interpretatie ervan is dan ook wel weer alleraardigst. ,,Ik wil je niet uit de droom helpen hoor, maar dat waren mannen.”

Heerlijk om zulke verhalen te maken en wat zou het helemaal heerlijk zijn als ik ze vaker kan maken. Dus misschien vind je het wel een donatie of fooi waard? Fantastisch! Dat kan heel eenvoudig hier: