De tegoedbon

,,Doet u mij maar een lekkere bak thee.” Door een kapotte bovenleiding is er beperkt treinverkeer tussen Breda en Tilburg en daarom serveren wij gratis koffie en thee. ,,Lekker, zo’n grote beker. En bovendien word je er niet dik van”, is hij tevreden. Hij zal zo’n 35 jaar zijn en heeft eigenlijk een vrij normaal postuur. ,,Onlangs heb ik Wendy een mailtje gestuurd…”, begint hij. Als ik ‘m niet-begrijpend aankijk, slaakt hij een overdreven diepe zucht: ,,Van Dijhijk. Wendy! Van het programma Obese! Duh!”, verduidelijkt hij opgewonden. ,, Ik heb al een diëtiste in de arm genomen. Er mogen immers bést wat pondjes af, geef toe!”, wijst hij op z’n buik.

Een NS-medewerkster verschijnt en spreekt de man aan. ,,Ah, u heeft de thee gevonden. Hier heb je nog een tegoedbon, want uw reis zit echt flink tegen. Kun je nog wat lekkers halen.” Hij ontvangt een bon á €2,50. ,,Oh, die mevrouw is zó’n schat! Wat zal ik hier eens van halen. Zo’n reepje?” Hij pakt een mueslireep en leest het etiket. ,,Ohohohoh, neeneenee, hier zal mijn diëtiste ab-so-luut niet blij mee zijn. Die is stréng… Die wil ik toch écht te vriend houden”, en melodramatisch houdt hij z’n hand voor z’n mond.

Z’n oog valt op een bakje muesli met yoghurt. ,,Dít moet ik hebben. Lekker én gezond!” Hij zet het bakje op de toonbank. ,,Dan heb ik nog 75 cent over hè. Wat kan ik daarvan…”, en hij tuurt nogmaals langs de schappen. Om ‘m een handje te helpen suggereer ik een appel á 60 cent. ,,Zal je diëtiste volgens mij ook van harte toejuichen”, zeg ik ietsje sarcastisch. De man reageert met openvallende mond, die hij gelijk ondersteunt met twee vlakke handen. ,,Lieverd, jij topt deze dag voor me!”