De schilder (2)

De schilder komt nu dagelijks bij me en koopt dan in ieder geval een ijsthee. Z’n overall wordt er niet schoner op, de verfspetters op z’n huid en haar variëren. Soms geen spoor, soms verrassende kleuren.

En dagelijks leer ik ‘m beter kennen, langzaam vervaagt de toch best aanwezige macho-uitstraling. “Ditmaal wil ik een pakje melk. Tja, lag vanmorgen niet in de koelkast. Melk, zo is mij verteld, neutraliseert de longen. Ik adem dagelijks veel rotzooi in. Melk zou dat grondig schoonmaken zegt mijn chef”, legt hij uit. “Vandaar dat mijn kinderen ook elke dag een glaasje melk moeten drinken. En voor de botten, natuurlijk.”

Hij heeft een dochtertje van vier en een zoontje van twee jaar oud, vertelt hij desgevraagd. “Mijn vrouw en ik zijn nu zeven jaar samen. Na anderhalve maand verkering heb ik haar ten huwelijk gevraagd, ik wist dat zij de ware was. Ze ging niet graag stappen, maar wilde thuis zijn en het huishouden doen. Perfect voor mij.”

Z’n dochter is een intelligent wezen (“slimmer als ik!”) en kent het alfabet nu al van a tot z. “Ik lees ze ’s avonds voor, vind ik heel belangrijk. Nederlandse kinderboeken, met illustraties. M’n dochter kijkt heel erg met me mee, wil de letters zien en de plaatjes bekijken, razend nieuwsgierig.

Mijn zoontje is heel anders. Die sluit z’n ogen en luistert geconcentreerd. Dat heeft één nadeel.” De jongen glimlacht vertederd. “Ik sta elke dag in alle vroegte op om te werken en dat moment is funest voor me. M’n vrouw komt na een half uurtje even kijken hoe het gaat. Die weet namelijk weer hoe laat het is: ze treft me elke dag aan op bed naast m’n zoontje. We zijn dan allebei in diepe slaap gekukeld.”