De Roemeen

“Ik wil graag even goed eten, de komende uren komt het er niet van…” De jongen tuurt naar de schappen. Hij heeft een Oost-Europees uiterlijk, het Engels dat hij spreekt is ook duidelijk niet z’n moeders taal. Hij bestelt uiteindelijk wat en kijkt vol energie naar z’n grote koffers en naar de klok.

“Zo!”, wrijft hij in z’n handen, “Op naar Rome! Dan blijf ik daar vijf dagen en vanaf daar vlieg ik door naar Roemenië. Eindelijk… weer naar m’n thuisland”, begint hij enthousiast en vol melancholie. “Ik heb de laatste maanden in Nederland gewoond, in Goes. Ik had een baan bij een Australische busmaatschappij, die Europese busreizen organiseert. Ik heb de laatste maanden liefst zesentwintig Europese landen gezien. Vannacht kwam ik middernacht weer thuis in Goes en nu dus eindelijk weer terug naar huis!”

De jongen zal rond de 28 zijn en de opwinding is van z’n gezicht te lezen. “Ik werk veel Europees, ben echt een Europeaan, maar in m’n hart blijf ik toch wel altijd vooral Roemeen. Ik heb het overal naar m’n zin, ik heb overal nieuwe vrienden gemaakt maar ik mis m’n land vreselijk. En m’n vader. Tijdens m’n werk ben ik ook drie dagen door Roemenië getrokken. Boekarest, Cluj, ik reed er fluitend doorheen, dat deed me echt goed. Over een paar dagen ben ik weer thuis- thuis, zonder de verplichting weer weg te moeten rijden, daar ben ik ontzettend naar toe aan het leven!”

Hij vertelt dat hij gisterenavond laat een eindhalte had in Calais, waarop mensen over konden stappen naar Groot Brittannië. “En toen moest ik gisterenavond laat van Calais naar Goes rijden. We hebben Nederlandse bussen, die zijn ontzettend luxe in vergelijking met alle andere Europese bussen. Reed ik dus terug met een lege bus, muziek lekker hard op en met enorm veel plezier terug gereden, uitkijkend naar Roemenië.” Maar, benadrukt hij: “Ik heb wel een geweldige tijd gehad. De Nederlanders en de Britten zijn mijn favoriete Europeanen, echt leuke mensen ontmoet en het fijne is dat je ook met iedereen hier kan communiceren in het Engels.” Wat gaat hij nu doen in Roemenië? “Dat weet ik nog niet, ik ga in ieder geval bij mijn vader wonen. Ik zal wel weer buschauffeur worden, waarschijnlijk. Toen ik de baan aannam bij die Australische busmaatschappij dacht ik: ‘avontuur! En een gegarandeerd inkomen!’ Nu denk ik: ‘ach, geen inkomen, maar wel eindelijk terug naar huis’. Ik heb echt ontzéttend zin om naar huis te gaan. Ah, m’n trein. Eerste etappe: Eindhoven Airport!”