De PvdPI

,,Mag ik… Oh jee, hier ook van die vreselijke plaatjes op de sigaretten. Nou ja, toch maar een pakje Marlboro.” De man kijkt vertwijfeld naar de afbeelding op het pakje dat ik voor hem op de balie leg. Een ietwat abstract oog met een buitensporig grote iris prijkt op de afbeelding, met ‘Roken vergroot de kans op blindheid’ als begeleidende tekst. ,,Wat ís dit joh? Oh, het is een oog. Deze afbeelding valt mee, die is niet zo confronterend en walgelijk als sommige anderen”, wijst hij op het sigarettenrek achter me. ,,En nou ja, als ik blind geraak, zie ik deze vreselijke, lelijke wereld niet meer. Dat is dan wel weer een voordeel”, reageert de man triestig en terneergeslagen. Hij bergt de sigaretten op. ,,Is toch zo? De wereld is toch lelijk? We hebben het als mensheid helemaal verkloot”, besluit hij op verdrietige toon. In trage tred en met gebogen rug vervolgt hij z’n weg.

Iemand staat achter ‘m en hoort het gesprekje aan. Als de man eenmaal weg is, haalt hij z’n schouders op en trekt een verwonderd gezicht. ,,Wat een negatief persoon zeg, ’t is zonde”, mompelt ie. ,,Doe mij maar een lekker kopje thee”, voegt hij eraan toe. Ik schenk een kopje thee in en roep dat de wereld toch niet zó lelijk is: ,,Heb je, bijvoorbeeld, die ongelofelijk prachtige zonsondergang vanavond gezien?”, roep ik in herinnering. ,,Ik pleit voor meer optimisme, voor positiviteit! Laten jij en ik samen een beweging starten”, voeg ik daar strijdbaar en met enige ironie aan toe. De man knikt enthousiast. ,,We noemen het de Partij voor de Positieve Insteek, de PvdPI”, is z’n voorstel. ,,Prima naam. Hoe ziet ons partijprogramma eruit?”, roep ik tevreden.  Een plan wordt gesmeed, dit gaat heel goed worden.