Onlangs kreeg ik een bijzondere mail. Een bijzonder ontroerende mail. De schrijver van de mail wilde graag reageren op één van de verhalen uit het boekje Perrongeluk. Het ging om het verhaal ‘Oude man‘. Met zijn goedkeuring hier een gedeelte van zijn mail:
“De oude man die traag naar je toe schuifelt om de vaste bestelling van twee grote pakjes Pall Mall bij je te plaatsen. Je omschrijft hoe het je ergens raakt dat deze man op een dag niet meer komt opdagen en dat deze dag weldra zal komen.
Deze man is mijn vader. Hij heeft mij indertijd verteld dat dit verhaal zou worden opgenomen in het boekje en heeft me ook iets verteld over de gesprekken die jullie voerden, oa over je drijfveer en achtergrond. De aanleiding om dit verhaal te schrijven was de periode van enkele maanden dat hij zich niet heeft laten zien op het station in Breda. In je hoofd had je al afscheid van hem genomen. Ineens was hij er weer, trager en ouder dan voorheen en weer die twee pakjes grote Pall Mall.
Er zijn weer maanden voorbij dat hij zich niet heeft laten zien. Het moment dat hij niet meer zal komen opdagen is inderdaad aangebroken, want hij is 5 juni jl. overleden. Zijn rookgedrag is hem niet eens fataal geworden. Hij had nog steeds relatief schone longen na 60 jaar roken. Het is al met al vrij snel gegaan, want het bleek leverkanker te zijn, te wijten aan een andere slechte gewoonte die hij had. Zestien uur na de diagnose was hij dood. Overleden in Breda.
Die twee grote pakjes Pall Mall waren niet zijn dagelijkse rantsoen. Hij rookte wel een stuk minder dan dat, maar het hele verhaal is verder zeer herkenbaar, met name het “Verdomd, jij bent hier ook niet weg te slaan hè? “. Letterlijk zijn vocabulaire.
Ik vond dat ik, gezien je aanleiding om dit verhaal te schrijven en te publiceren, je moest laten weten dat hij er nu inderdaad niet meer is. Het is grappig om te realiseren dat hij ook een beetje voortleeft dmv dit verhaal. Ik zal met veel plezier in de toekomst je verhalen online volgen, want zoals ik al zei schuilt achter elke ontmoeting een verhaal, al was deze voor mij heel persoonlijk.”
De “Oude man” is dus op 5 juni jl. overleden. Een lieve man, die tot de laatste keer dat ik ‘m sprak een heldere, prettige, levenslustige indruk maakte. Sinds ik ‘m ‘kende’, zag ie er al flink verouderd uit. Met z’n loopstok schuifelde hij altijd traag naar me toe, maar z’n geest bleef opgewekt. Een robuuste, opvallende verschijning, die altijd volgehouden heeft 100 jaar te zullen worden. Niet gelukt, maar tot het einde wel zichzelf gebleven. Het verhaal ‘oude man’ krijgt hierdoor uiteraard een nog specialer plekje in mijn hart en ook op mijn site. Mijn condoleances gaan uiteraard uit naar zijn familie, zijn omgeving en alle andere betrokkenen.
2 gedachten over “De ‘oude man’ overleden”