Twee vrouwen van begin twintig lopen druk in gesprek mijn richting op.
“… maar dat bedoel ik dus. Ze breekt in bij een gesprek dat jij hebt, neemt dat gesprek over en negeert jou vervolgens volledig. Ik had bijvoorbeeld bij dat feestje van Rachel een paar weken geleden een leuk gesprekje met Jeroen”, vertelt de pratende vrouw, terwijl ze haar tas opent, “en toen kwam zij er ineens bij staan. Ze nam weer het hele gesprek over! Weg leuk onderonsje met Jeroen. Nou is dat op zich geen probleem, maar ze had dus alléén oog voor Jeroen, ik werd totaal niet meer betrokken bij het gesprek. Als ik wat zei, ging zij er totaal niet op in maar denderde er gewoon overheen. Alsof ik niet bestond!”
De vrouw pakt haar portemonnee uit haar tas, terwijl de ander beaamt. “Yep. Dat is Ilse. Als er een man bij betrokken is, besta je niet meer. Je maakt op geen enkele mogelijkheid meer onderdeel uit van het gesprek, gaat je gewoon niet meer lukken.” De vrouw met de portemonnee kijkt kort naar mij en gebaart vluchtig dat ze een cappuccino wil, waarna ze het het gesprek weer voortzet. “Nope. Ik sprak gisteren met Jeroen en vertelde hem hoe ik dat ervaren had. Hij herkende het totaal niet, vond haar juist hartstikke sociaal en charmant. Dat is zó irritant, die gasten hebben het gewoon niet door. Het viel Jeroen alleen maar op dat ik stil viel”, raakt de vrouw een beetje opgefokt, terwijl ze de cappuccino betaalt. Zonder enige groet of aandacht voor mij neemt ze de cappuccino mee naar de suiker. “Dan vraag ik me serieus af, heb je dan écht niet door dat er nog een derde persoon bij staat? Doet ze dat bewust? Ben ik minder waard? Ik snap gewoon echt niet dat je de aanwezigheid van een derde persoon haast ontkent.”
