Als de vier mooie studentes weglopen, kijkt de bouwvakker aan de koffietafel ze ietwat verzuurd na. Hij knikt hun richting op.
“Best lekkere wijven, maar kouwe kak hè. Zulke types, met van die dure pakkies aan, zien mij bijvoorbeeld echt niet staan. De meeste wijven reageren niet eens als ik naar ze fluit. Eigenlijk nog maar één keer wat mee gemaakt: ik werkte net in de bouw en was pas 16… Pff, da’s verdorie al 22 jaar geleden… We waren aan het werken, toen een vrouw de gordijnen opende. Helemaal bloot.
Ze ging vervolgens op bed liggen en liet ons genieten van haar solovoorstelling. Daar lag ze, we mochten alles van ‘r zien. We hebben de hele voorstelling bekeken, was heerlijk”, mijmert hij. “Jij zult hier vast ook wel eens wat meemaken?”, kijkt hij me hoopvol aan. “In een drukke stationshal niet direct zoiets, nee. Wél vreemde voorstellen. Een tijd geleden kwam een vrouw bij me die compleet van de kaart was. Ze had muntgeld nodig voor de kaartautomaat. Als ik dat geld zou wisselen, zou ik een beloning van ‘r krijgen in de bosjes bij het parkeerterrein”, schets ik. “En? En? En? Gedaan?”, vraagt de man hoopvol. “Neejoh. Ik heb haar briefje gewisseld, voor de beloning heb ik vriendelijk bedankt”, werp ik met een vies gezicht tegen. “Huh, waarom dat dan? Was ze niet lekker?”, is de man duidelijk wat teleurgesteld. “Beetje érg goedkoop hè?”, verklaar ik. “Eh, nee, dat vroeg ik niet?”, houdt de bouwvakker vol. “Ze was ongeveer 25 jaar ouder dan ik, ze was flink onder invloed waardoor ze er erg onverzorgd uit zag. Dus nee, niet lekker”, hoop ik toch enig begrip te kweken. De man kijkt me schamper aan. “Tja. En nu weet je niet wat je gemist hebt”, schudt hij teleurgesteld het hoofd, “pff, beetje anticlimax, dit.”