De boer

Of deze boer zijn telefoon even bij me op kan laden. Het treinverkeer voorspelt weinig goeds, hij zou graag willen kunnen bellen. ,,Ik kom nu uit school in Utrecht”, legt hij uit. ,,Mijn ouders zijn met vakantie, dus ik heb de verantwoordelijkheid over de boerderij. Ik moet de koeien vanmiddag echt weer melken. ” Dat heeft hij vanmorgen om 4 uur, voordat hij naar school ging, ook al gedaan. ,,Dat kan ’s middags wel een uurtje vertraging hebben, maar niet veel meer”, verduidelijkt hij. De jongen is 18 jaar en heeft het niet naar zijn zin op die school in Utrecht, erkent hij. ,,Het is theorie. Ik werk al heel mijn leven bij mijn vader, leer daar alles en neem de boerderij straks over. Ik doe het alleen voor het papiertje, dus kost het me echt moeite.”

Liefde

Zijn toekomst staat dus al min of meer vast. Wel eens getwijfeld? ,,Nooit. Dit is wat ik wil doen. Moet doen. We staan ook op het punt uit te breiden. Meer koeien, meer landbouwgrond, mijn vader betrekt me daarbij, laat me ook meebeslissen.” De jongen klinkt zelfverzekerd en razend enthousiast; het boerderijleven is zijn leven. En uiteraard is er veel liefde voor de dieren. ,,Dit hou je anders niet vol. Je staat elke dag om 4 uur op, werkt dagelijks met de koeien en mag daarbij geen dag overslaan. Je moet daar liefde voor hebben”, legt hij uit.

Hij heeft een bijzondere band met koe Bertha. ,,Ja, zo heet ze echt. Als ik de stal binnen kom, steekt zij altijd haar kop door de spijlen en reageert enthousiast op mijn komst. Dat doet ze echt alleen bij mij. Dat komt: toen Bertha geboren werd, overleed haar moeder direct. Ik heb voor Bertha gezorgd, haar gesteund, haar begeleid. Dat lijkt ze nooit vergeten te zijn. Dat geeft het werk echt betekenis.”