Een man van ongeveer 75 komt bij me. Het is lekker weer en hij heeft duidelijk alle tijd; een grote grijns op z’n gezicht, de handen in de zakken. Hij tuurt vol nieuwsgierigheid door de winkel.
“Goedemiddag! Ik heb zin om iets te drinken, maar wat hébt u zoal? Ik heb zin in iets van”, en hij likt kort met z’n tong over z’n lippen, “melkachtigs. Even kijken, die yoghurtjes zijn me wat te suikerig, dus neh, hmm, oh, u hebt Rivella zie ik? En nog in de aanbieding ook!”, komt hij al snel tot een besluit.
“Toch maar niks melkachtigs?”, reageer ik in al mijn onwetendheid. “Hó eens even”, protesteert de man theatraal en hij steekt z’n vinger als een onderwijzer op. “Dat is van melk gemaakt, wist u dat niet? Ik zal u uitleggen hoe dat zit. Als u van melk kaas gaat maken, ontstaat er na verloop van tijd een soort laagje op de melk. Een soort overblijfsel, als u het zo wil noemen. Dat laagje noemen ze biest. Een beetje raar spul, met een vreemd groengeel kleurtje, dat geen vet bevat. Die biest heeft een beetje zure smaak. Deze biest is het basisbestanddeel van Rivella”, vertelt de man enthousiast.
“Ik geloof dat ze het in de jaren ’50 ontdekt hebben in Zwitserland of Oostenrijk ofzo, die contreien. Ik ben nu wel benieuwd of het nog zo smaakt zoals in m’n herinnering.” De man ontvangt het flesje alsof het een uiterst bijzondere aankoop betreft. Hij bekijkt de ingrediënten, met als intro-zinnetje inderdaad: ‘Frisdrank met melkserum’. Hij wijst het zinnetje trots aan en kijkt me met een zie-je-nou-wel-blik aan. “En ook het logo is nog nagenoeg gelijk, de basis is hetzelfde. Vroeger hadden ze een wat rechtere typografie, tegenwoordig is het wat speelser en ronder. Je ziet het vooral hier, bij de ‘r’ en hier, bij de ‘e’ en de ‘a’ . Met dat oude logo kun je hedentendage niet meer aankomen, dit ziet er fris en heel erg modern uit. Bijzonder fraai, leuk. En nu een slokje.” Hij laat de vloeistof in zijn mond rollen en slikt door. “Jaja, ja, ik proef nog de biest. Stukje zoeter, maar ze zijn de smaak trouw gebleven. Ik heb eigenlijk ook wel zin in koffie, maar nee, beetje warm hè. Ik heb nog een mooi verhaal over de ontstaansgeschiedenis van een bepaalde Puerto Ricaanse koffie, maar ik moet denk ik toch maar mijn trein halen.”
