Dagjesmensen

“Oh, dat kan volgens mij hier Marie! Geef mij die koffiebonnen es!”, klinkt het gehaast. Marie en vriendin -laten we haar Anjes noemen- lopen met hun rolkoffertjes naar me toe en overhandigen me twee kortingscoupons: ‘Bij aankoop van een warme drank een gratis flesje water’.

“Welke warme drank wilt u hebben?”, vraag ik rustig. Dat is een rare vraag. “Ja, cappuccino!”, klinkt het gepikeerd. Uiteraard. De twee zijn gestresst; dit spannende aanstaande treinavontuur zit ze niet in de koude kleren.

“Dus: spoor 3. Eerst om tien over naar Den Bosch. Daar overstappen naar Utrecht. Waar is spoor 3 en hoeveel tijd hebben we nog?”, kijkt Anjes vluchtig om zich heen. Ik overhandig de twee cappuccino en de twee flesjes water en noem het af te rekenen bedrag.

“Wat? Moeten we betalen, watwatwat hè?”, klinkt het ongelovig. “Nou ja, ‘bij aankoop van’ krijg je een gratis water, staat er”, verduidelijk ik die tekst nog.

De portemonnee wordt opgezocht, ergens diep in de tassen. “Schiet op Marie, we hebben nog maar víjf minuten!”, neemt de paniek alleen maar toe. “Jaahaa, waar is die portemonnee! En waar is m’n treinkaartje nou weer?”

Er lijkt een gigantische druk op ze te staan, de stress is voelbaar. Anjes betaalt met een tientje, terwijl bij Marie de paniek alleen maar toeneemt. Voorschieten? Dat is geen optie.

“Je treinkaartje? Eh. Argh, waar is de mijne eigenlijk!”, komt ook Anjes tot een paniekerig besef. Het komt goed. Beide dames betalen, beide dames vinden hun treinkaartje. “Oh nou ben ik vergeten welk spoor we moeten zijn! Hoe laat is het? Waar moeten we heen?”, kijken de twee elkaar weer verschrikt in de ogen.

Ze sprinten terug naar de informatiebalie. Dagjesmensen in het weekend: dat blijft stiekem heel grappig.