Bonaire

,,Mogen wij twee warme chocolademelk? Het is nodig…” De onderlip van de moeder trilt, haar dochtertje zit diep in haar eigen dikke sjaal verstopt. Slechts haar fonkelende bruine ogen kijken hoopvol naar mij, naar de verwarming die aanstaande is. ,,Het vriest vandaag volgens mij. Bah”, klinkt moeder klagerig, terwijl ze haar bovenarmen warm wrijft. Het verrast me, want dat valt deze zondag toch wel mee? Het zonnetje schijnt bescheiden, het is een paar graden boven nul: je zou het haast lente kunnen noemen.

Meisjes in korte carnavalsrokjes en jongens in shirtjes met korte mouwen zwieren al de hele middag probleemloos voorbij. De twee kijken er met oprechte verbazing naar. ,,We zijn nu drie weken in Nederland, we wonen op Bonaire. En daar is het altijd minstens 25 graden, dus voor ons is dit echt vreselijk koud”, verklaart moeder, die zichzelf en haar dochtertje naar winterse omstandigheden heeft aangekleed. Ze zijn hier omdat zoonlief een operatie moest ondergaan. ,,We hebben in korte tijd weersomstandigheden meegemaakt die we helemaal niet kennen. Storm, vrieskou, ijzel, hagel, sneeuw”, somt moeder op. ,,We hebben op Bonaire ook wel eens storm, maar die zijn niet zo verschrikkelijk koud”, vult haar dochtertje van ongeveer 9 aan.

,,Gisteren gingen we een dagje naar de Efteling. Ik hoorde dat het er regelmatig erg druk is, maar ik dacht: 6 graden, dan vriest het toch bijna, dus zal er geen kip zijn. Het was druk. Zo ongelofelijk drúk!”, roept moeder onthutst. De kans is groot dat ze nog vier weken in Nederland zullen moeten blijven. ,,Maar ik hoop het oprecht van niet. Ik vind Nederland werkelijk een prachtig land, maar dit soort temperaturen trek ik niet al te lang meer.”