Andere wereld

Twee mannen komen naar me toe. Het zijn jonge dertigers en ze zijn beiden bijzonder chique gekleed, alsof ze rechtstreeks van een adellijk feest afkomstig zijn. De een heeft een ietwat glanzend donkerblauw pak aan. Daaronder draagt hij een gilet en een gekleurd plastron, die iets gekruld boven dat gilet uitsteekt. Om zijn pols blinkt een opvallend horloge en hij heeft z’n zwarte haar met gel in een strakke zijscheiding gedaan. De ander is kaal. Hij heeft een zwart pak aan en juist een hele smalle, zwarte stropdas. Bij hem zit het pak uitermate strak, waardoor z’n lederen schoeisel extra opvalt. Het geeft hem een highclass-uitstraling. De twee zijn druk in gesprek, tot de Frits Wester-kale man even om zich heen kijkt.

,,En zo zit je ineens in zo’n omgeving. Een treinstation. Dat is me wel een overgangetje hè?”, glimlacht hij verwonderd. Ze bestellen sigaretten, maar plots klinkt er rumoer in de verte. Geschreeuw, gejuich. Een jongen met een Feyenoordshirt loopt door de stationshal, met gespreide armen. Hij is alleen. ,,Kampijoenuh olé oleeej”, zingt hij uit het niets. Hij vindt respons bij een andere eenling, die hetzelfde naar hem schreeuwt. Het is een sociale interactie in optima forma, maar direct gaan de twee weer ieder hun eigen weg. Veel verder weg klinkt gejuich en een aanzet tot het Hand in Hand.

De twee mannen kijken elkaar verschrikt aan. ,,Shit, het is… vandaag zondag hè? Feyenoord kon vanmiddag kampioen worden!”, dringt de werkelijkheid ineens binnen. Ze kijken mij vragend aan, ik bevestig dat ze dat inderdaad geworden zijn. ,,En wij moeten over Rotterdam…”, grinnikt de kale man weer. ,,Mijn lieve hemel, dit is een dag van werkelijk  bizarre uitersten.”