Ambitie

,,Goedemiddag! Mag ik een kopje koffie van u”, vraagt de man vriendelijk. Hij kijkt rond in het winkeltje en glimlacht. ,,Wat een geinig plekje is dit.” Hij brengt z’n koffie op smaak en blijft bij me staan. ,,Ik kom net van m’n dochter vandaan. Ze gaat bijna afstuderen, het einde is in zicht. Tandheelkunde, ontzettend zware studie”, vertelt hij. ,,Het is een doorzettertje. Altijd al geweest. Ook altijd al razend nieuwsgierig geweest”, continueert hij. ,,Freewheelend is een groot woord, ze had hier en daar ook wel wat moeite met de studie. Maar  eigenlijk heeft ze het gewoon perfect gedaan.”

De man is trots op z’n dochter, zoveel is duidelijk. ,,Ja, natuurlijk. Ze is zo ambitieus, ze wil zó graag meer, maar vergeet gelukkig ook niet te beseffen wat ze heeft. Ook zij is trots op zichzelf en is gelukkig: dat blijft voor mij het allerbelangrijkste.” De man kijkt me kort aan. ,,M’n dochter is iets jonger dan jij denk ik. Waarom sta jij op een dinsdagmiddag in een dergelijke winkel? Heb je geen ambities?”

De man glimlacht onschuldig naar me. ,,Ach, ik snap het trouwens wel. Als ik zie wat m’n dochter moet laten voor wat zij doet, kan ik daar alleen maar veel respect voor opbrengen. Jij hoeft alleen maar kopjes koffie in te schenken en broodjes te bakken en gaat vanavond gewoon naar huis, zonder enige druk en zonder verplichtingen. Daar is ook niets mis mee, dat is ook een fijne manier van het leven. Niet iedereen heeft immers ambities, toch?”

Net als ik toch maar wil reageren, arriveert z’n trein. ,,Ah! Ik ga weer verder. Werk ze nog, ontzettend leuk je gesproken te hebben!”, roept de man enthousiast. ,,Wens uw dochter veel succes met afstuderen”, roep ik ‘m na.