In Mexico wordt haast iedere machine door iemand bediend. Als je een parkeerplaats op komt, drukt iemand voor je op het knopje om binnen te komen. Dat ticket laat je aan de kassa zien, die het op een oldskool manier stempelen. Bij de uitgang controleert iemand het stempel en als het in orde is, stopt deze iemand het ticket in het apparaat en dan gaat de slagboom open. Niet bij een winkel? Dan staat er iemand te helpen bij het kaartautomaat.
Het geldt ook voor de iets minder technische machines, zoals het ouderwetse nummertjesapparaat. Ook daar staat iemand klaar om jou het nummertje te geven.
Ik dacht altijd dat dit soort machines bedoeld waren om mensen op die plekken overbodig te maken. Telkens als ik het zie, ben ik verwonderd. Buiten het sociale aspect zíjn de mensen mijns inziens ook overbodig, ik kan immers ook op het knopje drukken. Maar goed, ze hebben wel werk en dat is natuurlijk geweldig.
Maar als ik gisterenmiddag mijn boodschappen moet afrekenen en de kassière met een ongeïnteresseerde blik naar het pinautomaat wijst, raak ik in paniek. Wat een raar apparaatje! Het lukt me op miraculeuze wijze alsnog om mijn pinpas erin te steken. Er gebeurt niks en de reden laat zich al snel raden: hij zit verkeerd om, met de chip naar buiten. Flink gegeneerd stop ik mijn pinpas vervolgens op de juiste manier in het apparaat. Met wat hulp was me dit natuurlijk nooit overkomen.
Waardeer dit verhaal! (Of steun me door een abonnement te nemen)