Deze Kantonrechter verscheen eerder op 7 november 2016 in BN DeStem
De 55-jarige Wim uit Rijsbergen fietst op 23 april 2014 een flinke ronde in de omgeving. Hij besluit even uit te rusten bij de Galderse Meren, ten zuiden van Breda, precies op een plek waar dat kennelijk verboden is . “Het verbodsbord was dusdanig beschadigd, dat deze echt niet meer leesbaar was.”
“Bij de Galderse Meren ligt zo’n talud. Een geluidswal, vlakbij het naturistenstrand. Ik ben daar even in het gras gaan zitten om uit te rusten, waarop een agent naar me toe kwam en me vertelde dat ik me op verboden terrein bevond. Hij wilde me bekeuren.” Het verbaast Wim, die zich op dat moment van geen kwaad bewust is. “Ik zag inderdaad blote mensen en realiseerde me uiteraard wel dat ik me bij een naturistenstrand bevond, maar is het dan verboden om daar te vertoeven? Dat wist ik niet, ik rustte gewoon even uit. Ik was netjes gekleed, dronk geen alcohol, gebruikte geen drugs en deed ook niet vies of iets dergelijks. Ik was aan het uitrusten, ik dronk een flesje water.”
Wim gaat dan ook de discussie aan met de agent en vraagt hem te laten zien waar kenbaar gemaakt is dat er een verbod geldt. Samen lopen ze naar het bord, bevestigd aan een openbaar toilet. “Daar was ik inderdaad langs gefietst. Het bord dat daarop bevestigd was, heb ik op dat moment niet naar gekeken, zo onopvallend was het. Het was ook erg onleesbaar, er waren letters weggevallen. Ik heb er een foto van gemaakt, om dat aan te tonen.”
Deze foto had Wim ook bij z’n verzetschrift ingediend, het kost ook de rechter moeite de weggevallen letters te plaatsen. “Schijnbaar is het verboden om op die specifieke tien meter stil te staan. Domme pech dat ik juist daar dan even ben gaan zitten. Ik heb rondgekeken, er staan daar vuilnisbakken, wat ook aantoont dat het publiekelijk terrein is, lijkt me”, vervolgt Wim.
“De volgende dag ben ik teruggegaan, omdat mijn foto ook niet bijster duidelijk was. Ik wilde een betere foto maken, om hier sterker te kunnen staan. Ik snap namelijk best dat je daar niet mag zijn, begrijp me niet verkeerd, maar dat werd me echt onvoldoende duidelijk gemaakt. En wat denkt u?” Wim haalt even adem. “Toen was dat bord dus gewoon verwijderd, wat ik ook wel weer erg opvallend vond.” De officier van justitie legt uit dat de rechtbank altijd uitgaat van het proces verbaal. “En daar staat dat dit verbod heel duidelijk zichtbaar zou moeten zijn. Als u dat bestrijdt met argumenten, is dat voor ons reden om te twijfelen. Uw tegenargument is deze foto. Met een beetje gepuzzel zie ik wat er staat, maar een verbodsbord hoort geen puzzel te zijn, maar in een split second duidelijkheid te verschaffen. Het bordje is ontzettend onduidelijk en zwaar beschadigd, dat geeft twijfel aan de houdbaarheid van uw boete. Wat mij betreft spreken we u vrij.” De rechter glimlacht. “Zelfs met puzzelen kan ik er weinig van maken, dus bij dezen spreek ik u ook echt vrij.”