De 57-jarige Agnes uit Oosterhout ligt op 23 augustus 2018 met een gekmakende hoofdpijn op bed, als ze geclaxonneer hoort. Het is de buurman. Hij laat zijn kinderen vaker in zijn auto met de toeter spelen. Agnes lijdt aan een heftige burn-out en dit is voor haar even teveel. Gefrustreerd staat ze op, loopt naar het lawaai buiten en onderweg pakt ze een zware hamer mee. Zonder aankondiging geeft ze een ferme tik op de motorkap en vervolgens slaat ze de zijruit bij de bestuurdersstoel aan diggelen. Daar zitten opa en zijn kleinzoon in doodsangsten. Agnes staat daarom terecht voor vernieling en poging tot zware mishandeling.
,,Ik wilde alleen dat die vreselijke herrie op zou houden”, klinkt het geëmotioneerd. Ze zegt vaker haar beklag gedaan te hebben over geluidsoverlast. Haar strafblad is leeg en hoewel ze mentale problemen kent wordt ze niet gezien als een gevaar. Sinds het incident vermijdt ze ieder contact met de buren. De buren weigerden eerder een aangeboden mediation en willen dat de zaak ter zitting komt. Hun tweejarige zoontje slaapt slecht en ook de schoonvader kent angsten. Ze eisen dan ook immateriële schade, bovenop de materiële schade aan hun auto. ,,Kijk, ze wist wat ze deed. Er zat echt veel tijd tussen haar bed en de auto. In de buurt spelen veel kinderen, die nu ook angstig zijn: tot wat is Agnes in staat?”
De buurman weet niet wat er met Agnes aan de hand is. Het doet er wat hem betreft ook niet toe. ,,Het toeteren gaf ons zoontje rust, maar inmiddels doen we dat niet meer”, legt hij uit.
Het incident heeft flinke impact op de hele buurt. Van zwaar lichamelijk letsel is geen sprake, gelukkig. Maar, betuigt de officier van justitie: de kans erop was wel heel groot. Ze vraagt een taakstraf van 120 uur, waarvan 60 uur voorwaardelijk. Ze vindt bovendien dat Agnes de schade aan de auto moet betalen. Ook de immateriële schade voor opa wordt deels toegewezen, omdat hij veel last had van angsten en daardoor tijdelijk niet goed kon werken.
Wat de rechter betreft is het voorwaardelijke gedeelte niet nodig, verder volgt ze de officier. Agnes barst in huilen uit. Ze durft haar buren nog altijd niet onder ogen te komen; gescheiden verlaten ze de rechtszaal.