Zenuwachtig trappelt de 38-jarige Anouar met zijn voet. ,,Ik hou zielsveel van haar, ze is de moeder van mijn kinderen”, zegt hij. Zijn vrouw Leila glimt en kijkt vertederd naar hem.
Toch treffen agenten op 6 november haar met krassen op haar polsen en tranen in de ogen aan. Ze was mishandeld door haar man, zoals dat wel vaker gebeurde. De buurt verwittigde de politie over het gegil en geschreeuw, zoals zij al vaker deden. Zij houden Anouar aan. Hij ontkent en geeft aan dat hun zoontje scherpe nagels heeft. Dat verklaart de krassen.
De omstandigheden zijn moeilijk in Nederland voor het Syrische echtpaar, geeft hij aan. Ze wonen in Rijen, de buurt wil hen weghebben. ,,Ze vormen een blok tegen vluchtelingen, tolereren ons niet. We krijgen regelmatig de middelvinger.”
De politie krijgt vaker meldingen, Leila is een bekende. Ze is al vaker met een blauw oog gesignaleerd. Anouar houdt vol dat dit een liefdevolle, geweldloze relatie is.
Zij spreekt geen woord Nederlands, dus haar verklaringen in het proces verbaal kunnen niet echt zijn, bepleit hun advocaat. Eerder moesten ze al voorkomen bij de rechtercommissaris. Ook daar gaf zij aan dat er niets aan de hand was. Er loopt nu een zaak tegen haar, als verdachte van meineed.
Reclassering is al een traject gestart bij het echtpaar. Dat er sprake is van huiselijk geweld lijkt ook een zekerheid; dit is geen incident. De officier vraagt een taakstraf van 60 uur en een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee weken. De advocaat van het echtpaar vindt toch dat de verklaring van de politie rammelt. Waarom zijn er geen foto’s? Hoe krijg je krassen op je polsen? Leila zou de foto’s geweigerd hebben, geeft de officier aan. Ook de rechter vindt dat dit huiselijk geweld bewezen kan worden. ,,Zorgelijk dat het ontkend wordt, er zijn kleine kinderen in het geding”, zegt ze. Ze eist een taakstraf van 90 uur, waarvan 50 uur voorwaardelijk. ,,Omdat er al toezicht is door het Rijense sociale team. En ook wij gaan de situatie heel goed in de gaten houden.”
