Relevante of irrelevante monoloog?

Deze Kantonrechter verscheen eerder op 12 september 2016 in BN DeStem:

De 56-jarige Leon uit Breda rijdt op 12 februari 2015 rond in een onverzekerd voertuig. Daar gaat het deze zitting echter nauwelijks over: Leon heeft een monoloog voorbereid over de trias politica, het Koningshuis en de relatie tussen burgers en overheid.

“Voor we beginnen wil ik úw naam noteren”, draait Leon bij aanvang de rollen tussen rechter en verdachte om. “U heeft al mijn gegevens, dus dat lijkt me wel een wat eerlijker relatie.” Daar ziet de rechter geen probleem in, maar net als hij het heft weer in handen wil nemen, valt Leon ‘m in de rede en begint een tekstueel fraai geformuleerde monoloog.

“Nee, we gaan het op mijn manier doen. Zojuist las ik in uw wachtkamer het tijdschrift 100%NL. Of moet ik zeggen: 100% Ariër?”, zet hij de boel gelijk op scherp. Een politieagent houdt de boel in de gaten; niet geheel ongebruikelijk, maar toch ook niet alledaags. Leon behandelt in zijn monoloog het Koningshuis. Hopt van hun rol tijdens de Tweede Wereldoorlog naar de Lockheed-affaire, via de komst van de Zorreguieta’s naar de omgang met dieren door de Koninklijke familie.

“Dat gaat allemaal ongestraft, zij komen overal mee weg. En nu praat ik met u, met het portret van Willem-Alexander haast uitdagend boven u. Dat geeft een groot gevoel van onrecht, van scheve verhoudingen.”

Leon stipt het ‘nepparlement’ en de ‘fopstaat’ aan waarin we leven. De rechter poogt regelmatig in te breken en tot de kern van de zaak -rijden in een onverzekerd voertuig- te komen, maar Leon belooft daar snel naartoe te werken . “Mijn voorvaderen hebben straten aangelegd. Als ik vijf minuten te laat ben voor parkeergeld, krijg ik een boete. Als ik vijf minuten te laat ben met mijn belastingaangifte, ben ik de Sjaak. Maar de rechterlijke macht neemt doorgaans álle tijd zonder consequenties. Dat is toch krom?”

Wederom breekt de rechter in en wil overgaan tot de inhoud. “De kern: ik heb geen inzicht gekregen in die stukken. En zo gaat dat hier altijd, hoe moet ik me dan verdedigen? Ik begin als burger zoals altijd op achterstand”, geeft Leon aan. De rechter is verbaasd: iedereen heeft recht op die stukken. “Wat ik hier voor me heb, is voor u ook inzichtelijk. Mijn enige vraag in deze zaak is dan ook: heeft u gereden in een onverzekerde auto?”

Leon reageert als door een wesp gestoken. “Nee, u kunt mij geen uitspraken ontlokken, daar zult u eerder voor op moeten staan.” De rechter besluit de zaak uit te stellen, zodat Leon zich inhoudelijk kan voorbereiden met dezelfde informatie als de rechter heeft. Leon eist dat dezelfde rechter en dezelfde officier van justitie bij deze zitting aanwezig zijn. Dat kan niet beloofd worden. “Dus u geeft mij de datum op en bent daar zelf niet bij aanwezig? Dit wordt me dus weer door de strot geduwd. Een afspraak is iets waar beide partijen akkoord over zijn. Maar goed, ik heb geen keuze.” Leon verlaat de rechtszaal. Zijn confrontatie met de rechterlijke macht weer achter de rug. De politieagent volgt ‘m naar buiten.