Deze Kantonrechter verscheen op 8 juni 2015 in BN DeStem:
De 20-jarige Daan is al twaalf keer aangehouden zonder geldig vervoersbewijs in de trein. De boete bedraagt inmiddels al een kleine €1000,-.
“Voor u verschijnt Daan”, leest de bode op. Achter hem verschijnt een kleurrijke jongen. Op zijn shirt prijkt het logo van een deathmetalband, z’n beige driekwartsbroek hangt losjes net boven z’n blote kuiten. Z’n blonde haren zijn lang, met blauwe en rode tinten en een enkele dreadlocks. Zijn vriendin en een vriend lopen naar de publiekstribune, Daan zelf loopt rustig naar het verdachtenbankje en gaat languit zitten. Hij rekt zich uit en maakt daar een overdreven gaapgeluid bij. Zijn desinteresse is duidelijk geveinsd, Daan is bloednerveus voor deze rechtszaak. Hij is twaalf keer betrapt op zwartrijden en dat levert ‘m een kleine €1000,- op aan boetes. Hij is pas 20, maar staat al onder bewind en heeft al flinke financiële problemen. “U heeft al een redelijk uitgebreid strafblad”, stelt de rechter. “Oh, gewoon iets van herrieschuppen, toch?”, reageert hij quasi-luchtig. “En bedreiging. En verstoring van de openbare orde. En betrokkenheid bij een vechtpartij. Best ernstige feiten, maar daarvoor bent u hier niet. U heeft dus zwart met de trein gereisd?”, vraagt de rechter droogjes. “Nou ja, ik sta onder ede euj, dus ja, ik heb niet betaald voor de trien. Maarre, mijn bewindvoerder heeft die boetes volgens mij gewoon betaald hoor, dus eh… Ik heb daar alleen geen bewijzen van, had misschien wel makkelijker geweest hè?” De rechter glimlacht. “U staat niet onder ede hoor, u mag liegen wat u wil, hoewel dat meestal in uw nadeel zal werken. U zegt dat de boetes betaald zijn, maar u zit hier natuurlijk niet voor niets. Wij weten niets van een betaling. Waarom heeft u geen bewijzen bij zich? En waarom is uw bewindvoerder hier niet?” Daan: “Geen idee. Fuck, moet ik nu vastzitten?”, roept hij zo nonchalant mogelijk. Zover is het nog lang niet, Daan staat voor het eerst terecht wegens zwartrijden. “Gelukkig! Godver, dat is een opluchting zeg. Echt géén zin om weer die pleurisgevangenis in te moeten gaan. Ik wil gewoon met mijn vriendinnetje op de bank zitten chillen”, roept hij vrolijk. Z’n vriendin glimlacht met enige gêne. “Zooo, maar dit is wel relaxed”, Daan rekt zich nog eens uit. De rechter roept Daan tot de orde. “Ik ben nog niet klaar. U heeft geen bewijzen dat uw boetes betaald zijn, dat is nogal slordig. Ik doe vandaag geen uitspraak, maar die stukken moeten er dan wel komen. U of uw bewindvoerder kunnen deze bewijsstukken opsturen met de post. U krijgt binnenkort weer een brief dat u terug moet komen.” Daan grijnst. “Chill hoor. Trouwens, by the way, vet horloge draagt u! Rolex? Of wat is het?” De rechter laat de opmerking gaan. Daan staat op. “So, weer lekker naar huis! Kom schat, let’s go! Laterz, mensen!”, zwaait hij naar de rechter en officier van justitie. Nonchalant loopt hij weg. De onzekerheid straalt er vanaf.
Probleempuber
