,,Hij lacht ons uit. Snapt u dat dat heel dreigend voelt?” José en haar vader geven de 35-jarige Joost een voorsprong bij het verlaten van de rechtbank. Ze zijn bang voor de man uit Bergen op Zoom. Dat is niet gek: op 21 januari 2018 belt hij om half 2 ’s nachts aan bij José. De haar onbekende Joost is zwaar onder invloed. ,,Mijn zwager woont naast haar, ik had me in huis vergist”, legt hij uit. Hij wil naar binnen, maar dat weigert ze. Er ontstaat duw- en trekwerk. De 17-jarige zoon van José, Maxim, snelt naar beneden om te helpen. Joost pakt Maxim stevig beet. ‘Ik heb vrienden bij No Surrender’, zou hij gezegd hebben, inclusief een dreigend vingertje langs zijn hals. Maxim belt de politie, Joost wordt meegenomen.
Joost moet lachen. Zoveel is er niet gebeurd, stelt hij. ,,Ze werd gelijk boos, er was niets aan de hand”, legt hij uit. Toch zit het hem niet lekker; de dag erop biedt hij middels een briefje zijn excuses aan. ,,José staat bekend als lastig. Ik ken niemand van No Surrender, ik heb niet gedreigd, maar wilde het wel goedmaken.”
José eist een schadevergoeding. Het incident heeft diepe sporen nagelaten. Maxim voelde zich zo onveilig in eigen huis, dat hij verhuisd is naar zijn vader. Joost gaat regelmatig naar zijn zwager. José hoort dan zijn stem, ziet zijn gestalte en is doodsbang. Kan het niet laten rusten, haar huis voelt als een onveilige plek. José laat haar vader een brief voorlezen, zijzelf durft niet. Joost schudt zijn hoofd ongelovig, herkent zich niet in het geschetste beeld.
Zowel de rechter als de officier van justitie noemen het excuusbriefje een impliciete bekentenis. Joost is een bekende als het gaat om drugs, drank en agressie. Ook in de rechtbank toont hij geen enkele empathie of verantwoordelijkheid. Hij krijgt een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee weken en een geldboete van 1000 euro. Bovendien moet hij 400 euro schadevergoeding betalen aan José. Joost kondigt direct aan dat hij de straf niet accepteert. Zijn cynische grijns richting José en haar vader gaat door merg en been.