Deze Kantonrechter verscheen eerder op 23 januari 2017 in BN DeStem:
Moeder had een hersenbloeding
De 42-jarige Rob uit Lage Zwaluwe reed op 2 december 2013 met een snelheid van 92 kilometer per uur over een weg nabij zijn woonplaats, waar je maximaal 60 mag. Dat is meer dan 30 kilometer per uur te hard, waardoor hij volgens de wet voor de kantonrechter moet verschijnen.
Rob werkt bij de nabijgelegen Amercentrale en kreeg die middag een verontrustend telefoontje van z’n zus. ,, Ze vertelde me dat onze moeder een hersenbloeding had. Ze klonk paniekerig, of ik zo snel mogelijk hun kant op kon komen.” Rob springt direct in de auto en koerst richting moeder en zus. Z’n hoge snelheid wordt opgemerkt door de politie: hij wordt staande gehouden. ,,De agent vroeg me natuurlijk naar de reden dat ik zo hard reed. Eigenlijk wilde hij me daarop ook geen boete geven, maar hij moest natuurlijk gewoon z’n werk doen. Hij had me immers staande gehouden naar aanleiding van een overtreding.” De dienstdoende agent adviseert Rob een bezwaarschrift in te dienen; het zou wellicht kans maken. De reden dat Rob zo hard reed was immers door een noodsituatie en dus begrijpelijk.
Het gaat inmiddels -naar omstandigheden- goed met de moeder van Rob. Bij een gang naar de kantonrechter wordt ook gekeken naar de documentatie van de overtreder. ,,Daar zal niet zo gek veel in staan, vermoed ik. Ik rij zo’n 60.000 kilometer per jaar, maar als ik één boete per twee jaar incasseer is dat veel.” De rechter grijnst, terwijl hij op z’n beeldscherm kijkt. ,,Ik waardeer uw eerlijkheid, want ik zie hier werkelijk niets relevants staan. Ik zie alleen dat u in 2014 te hard… geváren heeft?” Rob schiet in de lach, verrast dat dit erin staat. ,,God, ja, jeetje. Dat is ook zo, mijn excuses dat ik daar even niet aan dacht.”
De officier van justitie wikt en weegt, heeft moeite om een duidelijk oordeel te vellen. ,,Het is uiteraard flink te hard en ik zou hier natuurlijk een pleidooi kunnen houden waarom het gevaarlijk is; die maximumsnelheden zijn er ook niet voor niets. Aan de andere kant vind ik het ontzettend begrijpelijk, snap ik dat u snel bij uw moeder wilde zijn.” Hij besluit dat Rob schuldig is aan een grove snelheidsovertreding, maar zonder oplegging van straf. ,,Ook gezien uw verleden, u bent verder een voorbeeldige chauffeur.” De rechter is blij dat het goed gaat met Robs moeder en besluit de eis van de officier op te volgen. ,,Het zijn situaties die wij als rechters en als openbaar ministerie echt wel begrijpen, maar ik hoop uiteraard wel dat u nooit meer zo hard rijdt.”