,,Thuis heb ik een gesprek met mijn ouders gehad, ik mocht niet meer rijden”, legt de 21-jarige Michael uit. Dus rijdt hij sinds 20 maart niet meer. Dat was dan ook de laatste keer dat de Oosterhouter werd aangehouden en hij geen rijbewijs blijkt te hebben. ,,Ik heb al vaak boetes gehad hierom, maar dat waren de hele tijd boetes en dat vind ik helemaal niet erg.”
De jonge jongen zit er onwennig bij en lijkt zich niet goed te beseffen wat er gaande is. Hij heeft niet goed in de gaten wat de gevolgen kunnen zijn, noch wat de gevolgen zijn bij een eventueel auto-ongeluk. Er hangt hem nu zelfs een celstraf boven het hoofd. ,,Dat zou wel erg zijn”, merkt hij droogjes op. Hij stelt dat hij het nu wel weet. Niet dat het er geloofwaardig uitkomt; hij mag gewoon niet meer rijden van zijn ouders. Hij kreeg al vele boetes, de auto werd al ingevorderd door de politie. ,,Ik wist niet dat ik hiervoor naar de rechter moest komen. Wat gaat er nu gebeuren?” De officier vindt vooral die van 20 maart ‘heel kwalijk’. ,,Je bent op 17 maart aangehouden, ik snap dit echt niet. Ik wil je 40 uur werkstraf opleggen, het is nu vier keer gebeurd en het moet stoppen. Als het nog eens gebeurt ga je de gevangenis in voor twee weken.”
Michael schrikt. Hij werkt al in een magazijn, helpt zijn moeder al en is een beetje bezig iets voor zichzelf op te zetten. Een werkstraf kan helemaal niet, dat past niet in zijn tijdschema. ,,Ik heb liever een boete of een celstraf. Werken wil ik echt niet, want dat zou me tijd kosten en dat heb ik niet.” De rechter wil hem toch een taakstraf geven, om het Michael te laten voelen. ,,De fase van boetes is voorbij. Ik zou je eigenlijk al gevangenisstraf moeten geven.” Michael lijkt dat te prefereren en gaat de discussie aan met de rechter. ,,Wat gebeurt er als ik niet ga werken?” De rechter kijkt Michael ontsteld aan. ,,Dan gaat u alsnog de gevangenis in. Dat is echt de keuze die u maakt.” Michael lijkt die keuze al voorzichtig te maken, maar zal deze uitspraak ongetwijfeld eerst met zijn ouders bespreken.
