,,Er komen er nog veel meer aan, vrees ik”, geeft de 30-jarige Marnix uit Vlissingen maar gelijk aan. ,,Maar dan is het klaar, ik ga samenwonen met mijn vriendin in Amsterdam en proberen alles weer op de rit te krijgen.” Marnix ziet er goed uit. Zit rechtop, is vastbesloten en praat open over wat er gebeurd is. ,,Het was een rampjaar, maar ik heb nu een afslag kunnen nemen in mijn leven. Het gaat nu goed.”
Marnix staat terecht voor zwartrijden. In dit geval zeker negenmaal, maar omdat de NS zoiets in badges aankaart bij justitie zou er binnenkort zomaar een meervoud aan kunnen komen. Marnix werd eind 2017 ontslagen uit de kliniek. Hij had een cocaïneverslaving, maar eenmaal uit die kliniek belandde hij direct op straat. Hij had een auto die hem verwarmde, maar deze rijdt hij met oudjaarsnacht total loss. ,,Het was koud buiten, vreselijk. De enige manier om warm te blijven was de trein. Ik reisde kriskras door Nederland. Meestal in eersteklas, omdat ik mijn telefoon wilde opladen. Ik wilde het liefste dood, het was echt ellendig. Het voelde nooit veilig, nergens. Inmiddels gaat het beter met me, wil ik mijn leven oppakken”, legt hij uit. Hij besluit de wereld van drugs te ontvluchten door naar Lissabon te vertrekken. ,,Daar is het warm en daar zijn geen drugs, dacht ik. Dan kom ik niet in de verleiding, dat werkt vast wel voor me. Maar ja, binnen drie dagen ging het ook daar weer mis.”
Het liefste betaalt hij een geldboete voor het zwartrijden. Nu gaat hij de dagbehandeling in, om alles helemaal op de rit te krijgen en een ritme te krijgen. Hij klinkt strijdbaar, wil zo vlug mogelijk alles uit het verleden gladstrijken. ,,Je staat onder bewindvoering, dan geven wij geen boetes. Daar zijn die boetes veel te hoog voor, waar niemand mee gediend is. Het wordt daarom een taakstraf van vier uur”, vraagt de officier van justitie aan de rechter. Omdat alle overtredingen kort achter elkaar plaatsvonden, kan dit geen recidive genoemd worden. De rechter gaat mee in de geëiste straf: Marnix mag vier uur werken.
