Lieke draaide door
De 32-jarige Lieke uit Breda gooide op 15 mei 2016 stenen en zwaaide met losse takken op station Breda. Bovendien ging ze op het spoor staan en ging er zelfs even op liggen. Dat wordt geschaard onder: baldadigheid tegen goederen op de openbare weg.
Maar dat is tegelijkertijd ook de prangende vraag voor de rechter. ,,Er bekroop me een heel gek voorgevoel toen ik het proces verbaal las. Ik proef er namelijk uit dat ook de betrokken veiligheidsmensen dit ook niet als baldadigheid zien, maar dat zij ook direct inzagen dat er toch wat meer aan de hand was”, geeft de rechter aan. Lieke zelf kan zich het incident zelf nauwelijks herinneren. ,,Het enige dat ik weet is dat ik een hele heftige paniekaanval had. Het werd me allemaal gewoon eventjes teveel”, snikt ze. Ze is van zichzelf geschrokken en gaf zich gelijk aan bij de GGZ. ,,Zoiets mag nooit meer voorkomen, daar werk ik nu hard aan.”
Lieke is al jaren suïcidaal en depressief. Ook een vorm van autisme werkt daarin niet bevorderlijk. Wat is er die dag precies gebeurd? ,,Het was middernacht, rond vier uur. Ik wilde mijn fiets uit de fietsenstalling halen, maar deze was gesloten. Ik raakte in blinde paniek, ik weet echt niets meer.”
Lieke gooide stenen. Sloeg in het wild rond met een losse stok en heeft letterlijk op het spoor gelegen. Ze blijkt flink wat alcohol gedronken te hebben, die nacht. ,,Het ging duidelijk niet goed met u. Er was zelfs sprake van een zeker medelijden, men heeft u tegen uzelf in bescherming moeten nemen.” Dat ervoer Lieke toch wat anders. ,,Ik weet alleen dat ik in een cel werd gezet en dat er niets tegen me werd gezegd. De volgende dag mocht ik weer weg, maar nog steeds: geen woord.”
Ze heeft al sinds haar negentiende psychische hulp, is al veel in therapie geweest maar het wil niet erg baten: Lieke krijgt maar geen vat op zichzelf. De officier van justitie heeft het dossier uitvoerig gelezen. ,,Officieel heet dit dan baldadigheid, maar dat is het natuurlijk niet. Gelukkig is er geen schade geweest, wat ervoor zorgt het sec toch niet al teveel heeft voorgesteld. Het hoofddoel lijkt mij om dit in de toekomst te voorkomen en daar bent u al mee bezig. Echter: ik moet u toch straf geven en vraag dan ook een boete van 230 euro, geheel voorwaardelijk.” Dat noemt Lieke ‘heel redelijk’. ,,Als ik het proces verbaal hoor, geloof ik nog steeds niet dat ik dat ben.” De rechter legt haar deze straf dan ook op. ,,Past u alstublieft goed op uzelf.”
