Deze Kantonrechter verscheen eerder op 26 oktober 2015 in BN DeStem
De 56-jarige Peter* uit Bergen op Zoom moest hoognodig naar het toilet. Hij besloot te urineren tegen een muurtje in de binnenstad. Hij werd betrapt door een surveillerende agent en kreeg een boete van 140 euro.
Als Peter in de nacht van zaterdag 8 op zondag 9 november 2014 rond 1 uur naar huis loopt, wordt de druk op z’n blaas ‘m teveel. Hoewel hij nog maar 150 meter hoeft te lopen naar zijn eigen huis, besluit hij z’n blaas te legen tegen een losstaand muurtje in de binnenstad van Bergen op Zoom. “U zult denken: honderdvijftig meter naar je huis. Maar eenmaal thuis moet ik nog twee trappen op of op de lift wachten, wat op dat moment echt een verschrikkelijk vooruitzicht was”, verklaart hij. Peter moest zó nodig, dat hij het ‘tegennatuurlijk’ vindt om het langer op te houden. “De keuze op dat moment was: of ik plas tegen dat muurtje aan, of ik plas in m’n broek. Niet plassen was dus geen optie meer. Plas ik in m’n broek, belandt het uiteindelijk ook op straat. Dat leek me voor niemand de meest frisse oplossing, dus besloot ik het toch maar te doen. Hoe zit dat eigenlijk, juridisch gezien, als ik op die wijze in m’n broek had geplast?”, vraagt hij met enig sarcasme. Peter erkent zonder meer dat hij geürineerd heeft op een plek waar dat niet mag, maar bekritiseert de gemeente Bergen op Zoom. Er zijn nergens openbare toiletten te vinden in de stad en café’s zitten niet te wachten op voorbijgangers die alleen maar willen plassen. “En natuurlijk mag het niet. Ik heb een hond, maar die laat ik ook niet tegen de gevels aan plassen, maar keurig tegen de bomen. Maar de nood was nu zó hoog, ik had geen keuze.” Toch veroordeelt de Officier van Justitie dit gedrag. “Urine stinkt en het is dus niet lekker als u gewoon in de binnenstad gaat plassen. ’s Morgens doen mensen uit die buurt hun deur open en dan ruiken ze dat. U had vantevoren moeten bedenken dat u moest plassen”, oppert ze. Peter protesteert. “Ik weet zéker dat de meeste wildplassers de plas echt wel op kunnen houden. De meeste wildplassers plassen wild omdat ze te lui zijn om een toilet op te zoeken of doen het om stoer te zijn ten op zichte van hun vrienden. Ik ben hierin wel echt een uitzondering, de nood was hoog tot in het extreme. Ophouden was in mijn geval gewoon geen optie!” Omdat Peter een uitkering ontvangt, vindt hij 140 euro wel erg veel geld voor een plasje. De rechter is het daar mee eens en maakt er een voorwaardelijke boete van. “U bent niet erg schuldbewust. Zorg ervoor dat u in het vervolg op tijd naar het toilet gaat, anders wordt uw volgende plasje wel heel erg duur. De looptijd van dit vonnis is een jaar”, waarschuwt hij. Peter knikt, hij is allang tevreden met deze uitspraak.
*om de privacy van de hoofdpersoon te beschermen is dit een gefingeerde naam