Op 1 juni 2015 verscheen deze Kantonrechter in BN DeStem:
De 24-jarige student Gert Jan ontving een boete van €70,- omdat hij languit in de trein lag, met zijn voeten op het bankje tegenover hem. Daar is hij het principieel mee oneens.
“Het is een leuk uitje op deze manier, toch?” Zijn moeder glimlacht ontspannen achter in de rechtszaal. Ook de vader van Gert Jan heeft er alle vertrouwen in. De zus kijkt nieuwsgierig naar wat komen gaat en zoonlief zelf zit in het verdachtenbankje en wisselt nog een blik van verstandhouding met z’n familie. Hij is klaar voor zijn weerwoord. Gert Jan heeft een boete van €70,- gekregen omdat hij languit in de trein lag. Hij had z’n voeten op het bankje tegenover hem gelegd en hij heeft deze boete “uit principe” niet betaald. “Het was een lege coupé. Ik had die week mijn voet verzwikt en wilde daarom mijn voeten rust gunnen. Omdat ik de regels echt wel ken, heb ik mijn jas op het bankje tegenover me gelegd, zodat er geen hinder ondervonden kon worden. Dat bleken de conducteurs ook zo te ervaren. Tot viermaal toe is er iemand van de NS voorbij gelopen, zonder er wat van te zeggen. Feitelijk hebben ze het dus stilzwijgend geaccepteerd, wat mij niet meer dan logisch leek.” Gert Jan praat gemakkelijk en zelfverzekerd. “Toen kwam een man de coupé binnen, die direct een boekje tevoorschijn toverde. Blijkbaar was het een agent in burger, maar zo introduceerde hij zichzelf niet. Hij gaf direct een boete van €70,-, zonder discussie. Ik wilde wel de discussie aangaan. Wie was deze man? Was hij wel écht agent? En waarom direct een bon uitschrijven, zonder gewoon een normaal gesprek, of een waarschuwing?” De rechter knikt begripvol. “Ik lees hier dat u vooral recalcitrant reageerde”, stelt de rechter, “het was overigens een hoofdinspecteur, lees ik hier, en in de officiële bekeuring staat ook dat u ‘direct met uw schoeisel op het leder van de bank’ zat.” De jongen lacht schaapachtig, de rechter niet. “U heeft een blanco strafblad. U bent student? Wat studeert u? En wat is uw inkomen ongeveer?” Gert Jan vertelt dat hij geneeskunde studeert en geen studiefinanciering meer ontvangt. Hij leent bij DUO en verdient soms ook wat geld door pianolessen te geven. Ook treedt hij soms op met zijn studentenvereniging. De officier van justitie staat op om haar eis uit te spreken. “We kunnen hier gewoon kort over zijn: er zijn regels in de trein en die heeft u overtreden. U weet ook dat het niet mag, óók niet met een jas. Dat een conducteur er niets van zegt, betekent geen ‘stilzwijgende goedkeuring’, dus de hoofdinspecteur heeft dat recht gewoon. Natuurlijk heb ik naar uw verhaal geluisterd en ik wil u graag een waarschuwing geven. Ik maak er €90,- van, maar dan geheel voorwaardelijk. De NS heeft huisregels, die ze in elk treinstel communiceren.” De rechter volgt de officier. “Houdt u zich aan de regels, die zijn er niet voor niets. Zo niet, dan betaalt u deze €90,- alsnog en daarbovenop de nieuwe boete.” Gert Jan en zijn familie zijn teleurgesteld. Toch enigszins in mineur sluiten ze dit familie-uitje af.