Op 21 april verscheen onderstaande Kantonrechter in BNDeStem.
De 38-jarige Curaçaose Jesse werd op 15 november 2013 staande gehouden. Zijn auto bleek niet verzekerd en daar staat een flinke boete op.
“Op het moment dat ik aangehouden werd, was mijn auto m’n enige bezitting en daar woonde ik ook in. De paar euro die ik had, besteedde ik aan eten. M’n leven was niet eens een puinhoop, m’n leven was niets. Het was alleen maar overleven”, vertelt Jesse met hoorbaar verdriet in z’n stem. En met meer power in z’n stem: “Sinds 12 maart heb ik een woning toegewezen gekregen van de gemeente. Het stelt niet veel voor, maar ik ben er zó blij mee. Zó gelukkig mee. Ik heb het gevoel dat het balletje nu eindelijk de goede kant uit aan het rollen is. Omdat ik nu een thuisadres heb, kan ik ook een uitkering aanvragen. En hopelijk daarna op zoek gaan naar een echte baan. Want nu heb ik wel een huis, maar nog steeds geen inkomen. Ik heb de auto inmiddels weggedaan, dat kost me alleen maar geld. En ik heb nu niet eens geld om gloeilampen te kopen, waardoor ik elke avond in het donker zit.” Hij is op 15 november 2013 staande gehouden door de politie en z’n auto bleek niet verzekerd te zijn. De boete die daarvoor staat bedraagt €550,-. “Was u op het moment dat u aangehouden werd aan het rijden, of stond u stil?”, vraagt de officier zich af. “Op dat moment reed ik, vrees ik”, is Jesse eerlijk. “Het maakt niet zo gek veel verschil hoor”, legt de officier uit, “een auto móet gewoon verzekerd zijn en tja, die verzekering is duur. Ik wil graag mijn eis uitspreken. Wij houden uiteraard rekening met uw persoonlijke omstandigheden én met uw strafblad. Die is nagenoeg leeg, u bent geen veelpleger van strafbare feiten. Daarom wil ik graag een voorwaardelijke boete van €550,- opleggen, of een hechtenis van elf dagen.” De rechter kijkt Jesse ernstig aan. “Begrijpt u wat de officier zegt?”, vraagt hij. Jesse kijkt beduusd. “Ik…”, en hij zoekt lang naar woorden. “Hoe… In elf dagen, ik…”, Jesse lijkt te breken. De rechter begrijpt wat er gaande is. “Begrijpt u wat ‘voorwaardelijk’ betekent? U hoeft nu dus géén €550,- te betalen. Die betaalt u alleen als u nógmaals een overtreding begaat. Voorwaardelijk betekent dat u eigenlijk een soort waarschuwing krijgt. Er geldt dan een proeftijd van twee jaar. Als u zich in die twee jaar netjes aan de regels houdt, is er niets aan de hand. Dus dat balletje waar u het over had, rolt ook nu de goede kant op. Wij hopen dat u uw leven op de rit krijgt.” Jesse is even stil, tot het kwartje valt. De enorme opluchting is van z’n gezicht te lezen. “Wow! Dank je wel! Dit is nog veel beter dan ik had durven dromen. Natuurlijk hou ik me aan de regels, ik ben geen crimineel, ik wil zo graag, zó graag goed doen. Een baan vinden, een huisje hebben, alles goed doen. Dank je wel!” In tranen en nog altijd beduusd van deze uitspraak verlaat Jesse de rechtszaal.