Deze Kantonrechter verscheen eerder op 20 juni 2016 in BN DeStem:
De 66-jarige Herman uit Lage Zwaluwe laat zijn hond graag loslopen in de natuur langs de Amer. De gemeente verbiedt echter loslopende honden in dit gebied. Op 13 oktober 2014 wordt Herman gezien door een buitengewoon opsporingsambtenaar (boa) en krijgt een boete van 90,-.
“Wat ik een beetje opmaak uit uw verweer: u en de dienstdoende boa hebben een nogal slechte relatie?”, glimlacht de rechter naar Herman. “Nou… ik heb die man nog maar één keer ontmoet. Dat was geen erg gelukkige ontmoeting inderdaad”, nuanceert hij die stelling ietwat. Herman laat op die regenachtige ochtend z’n hond uit. Dezelfde ronde als altijd, met een stukje langs de Amer waarbij hij z’n viervoeter de ruimte geeft. Ondanks een duidelijk verbod van de gemeente. “En dat weet ik wel. Het is een stuk natuur. Geen verkeer, geen spelende kinderen, helemaal niemand. Als het druk is, lijn ik het dier aan. Ik vind het volstrekte onzin dat het niet mag als ik niemand tot last ben.” Sterker, Herman heeft een eigen buurtonderzoek gedaan, waaruit bleek dat niemand problemen had met het loslopende dier. “De kinderen vinden ‘m lief, hun ouders vinden dat zo’n hond de vrijheid verdient. Dat weegt voor mij eerlijk gezegd veel zwaarder dan zo’n gemeentelijk verbod. Het versterkt m’n idee namelijk dat dit verbod onzin is, want waaróm is deze ingesteld? En die ochtend kwam die nogal overijverige boa dus even controleren of iedereen zich aan die pietluttige regels hield.” Herman neemt de man niet serieus en weigert verdere medewerking te verlenen bij het uitschrijven van de bekeuring. “Jaahaa. Zwart-wit heeft hij gelijk, natuurlijk, wéét ik wel. Maar zo is het gewoon pesten. Die vent loopt daar puur rond om burgers te pesten.” De boa maakt een bijzonder gedetailleerd proces verbaal op en geeft Herman een bekeuring. Herman betaalt deze niet. “Ik snap ook niet precies waarom ik hier uitgenodigd ben, ik ben immers niet de enige die daar z’n hond vrij loslaat.” Dat weet de officier van justitie wel: Herman heeft simpelweg verzet ingediend. “Er hebben zeker meer mensen een boete gekregen, u bent niet de enige. Maar klaarblijkelijk heeft de rest die boete geaccepteerd en u niet.” De officier wil Herman graag waarschuwen in de vorm van een voorwaardelijke boete. “Die regels zijn er immers ook niet voor niets. De uitwerpselen van honden zijn vies; aangelijnd heeft u daar meer controle over.” Herman vindt de strafmaat ‘heel redelijk’ . Maar: “De kans dat ik nogmaals gepakt wordt is heel groot, want ik weiger mijn hond aan te lijnen daar. Het is gewoon lariekoek”, voorspelt hij. De rechter geeft aan niet veel aan het gemeentelijk beleid te kunnen doen. “Zij bepalen de regels, ik kan dat niet overrulen. Dat is de bekende scheiding tussen de rechtelijke en de wetgevende macht, wat betekent dat ik die gemeentelijke regels moet respecteren. Ik ga wel mee met de officier van justitie en geef u een voorwaardelijke boete. Tja, kijkt u maar in hoeverre u dit laat komen.”