Henny reed zo hard om te helpen
De 66-jarige Henny uit Genderen reed op 14 augustus 2015 met een snelheid van 104 km/u over een weg waar een maximale snelheid van 60 km/u geldt. ,,Ik reed zo hard om een ander te helpen”, vertelt ze.
Henny ontkent de snelheid dan ook zeker niet. Haar buurvrouw Angela was hard gevallen en had daarbij veel pijn. Haar enkel was zwaar beschadigd en ze moest dan ook zo spoedig mogelijk naar de huisarts toe. ,,Een ambulance zou te lang duren, ze crepeerde echt van de pijn.” Henny aarzelt niet en besluit zelf de auto te pakken. Ze koerst in een noodgang met Angela in de auto naar de huisarts, maar wordt halt gehouden door de politie. ,,De agent had echt begrip voor de situatie, maar moest me toch een bekeuring geven. Hij raadde me aan een verzetschrift op te stellen.”
Henny ondergaat momenteel een financieel moeizame periode. ,,Ik moet rondkomen met €40,- per week, het gaat allesbehalve goed”, zegt ze op zachte toon. Achterin de rechtszaal zit de man van Angela, ofwel Henny’s buurman. ,,Iedereen in de buurt is trots op Henny. Ze heeft een heldendaad verricht.” De rechter kijkt op het strafblad van Henny, die blanco is. ,,U zit al lang op de weg en bent doorgaans een modelchauffeur. U heeft verder helemaal niets op uw kerfstok, justitieel gezien”, reageert hij bewonderend. En toch, vindt de officier van justitie, is Henny hier in de fout gegaan. ,,U kunt simpelweg niet zó hard rijden op die weg. Dat moet ik echt gezegd hebben, ondanks dat ik alle begrip heb voor het waarom. Ik wil u daarom wel straffen. Ik eis €400,- boete, maar dan in z’n geheel voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar.”
Henny zakt even ineen, wordt kleiner. ,,Begrijpt u wat de officier zegt?”, peilt de rechter ietwat bezorgd bij Henny. ,,Ik denk het. Ik kan het alleen onmogelijk betalen…”, sombert ze. De rechter glimlacht. ,,Voorwaardelijk betekent dat u het niet hoeft te betalen. Als u nogmaals zo hard rijdt, dán moet u het betalen. Als u zich zo gedraagt zoals u al uw hele leven doet op de weg, dan is er niets aan de hand”, legt hij uit. Het kwartje valt. Henny snikt, begint te huilen. ,,Ooh. Wat een opluchting. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen…” De rechter legt de straf die de officier ‘m vroeg. Emotioneel staat Henny op en geeft zowel de officier als de rechter een hand.