Op 22 juni 2015 verscheen onderstaande Kantonrechter in BN DeStem
Gescheiden ouders
De 22-jarige Stefan werd al negen keer gepakt wegens zwartrijden tussen Breda en Utrecht en heeft inmiddels een schuld bij de NS van ruim €800,-.
“Mijn ouders zijn gescheiden. Soms mocht ik bij mijn vader logeren in Utrecht, soms bij mijn moeder, soms bij vrienden en soms sliep ik op straat. Ze hebben allebei weinig geld en omdat ik geen vast verblijfadres kon krijgen, kreeg ik geen uitkering en dus ook geen geld. Natuurlijk weet ik dat ik gewoon moet betalen voor de trein, maar dat lukte haast nooit. Ik had weinig keuze. Mijn vader had een nieuwe vriendin, dus die wilde me in de weekenden nooit hebben.
Doordeweeks was ik meestal wel welkom. Ik heb al eerder vijftien dagen in de gevangenis gezeten wegens zwartrijden en op dit moment voer ik een werkstraf uit. Ik heb een klein kamertje in Breda gevonden en heb nu ook een uitkering. Wat dat betreft gaat het nu steeds beter met me. Ik heb zelfs een baantje gevonden, volgende week begin ik.”
Het verhaal van Stefan maakt indruk. De jongen heeft duidelijk een zware periode gehad, maar z’n woorden klinken krachtig en optimistisch als hij het over het nu heeft. “Ik zie dat u op 18 april 2014 voor het laatst bent betrapt op zwartrijden. Dat was ’s morgens naar Breda toe. Die middag stond u hier ook voor de kantonrechter”, vertelt de officier van justitie. “Klopt, dat was op weg hiernaartoe. Ik ben toen vermanend toegesproken door de rechter en heb toen taakstraf gehad. Die vijftien dagen in de gevangenis hebben diepe, diepe indruk op me gemaakt. Ik ging kapot daar. Verschrikkelijk. Dat de rechter me toen een taakstraf gaf was zo… Gek genoeg was juist die iets vriendelijker straf voor mij een extra trigger. Sindsdien heb ik nooit meer zwart gereisd.”
De officier van justitie bemerkt dat Stefan zijn leven daadwerkelijk steeds beter op de rails krijgt en eist daarom tweemaal veertig uur taakstraf, maar dan in z’n geheel voorwaardelijk en met een proeftijd van een jaar. Stefan reageert dankbaar en opgelucht. De rechter gaat mee in de eis. “En het is goed dat hier zelf naartoe bent gekomen om uw verhaal te doen. Op basis van de harde feiten had ik u vastgezet. U krijgt tweemaal veertig uur taakstraf voorwaardelijk met een proeftijd van een jaar, ik vertrouw erop dat uw verhaal zoals u schetst helemaal waarheid is en dat u uw leven op de rit krijgt. Van harte met uw woning en vooral met uw baan. Dat vind ik echt fantastisch nieuws.
Ik hoop van harte dat u niet meer op straat belandt en dat u uit de problemen blijft. Heel veel succes met uw baan en vanaf nu betaalt u natuurlijk gewoon voor uw treinkaartjes, zoals we dat allemaal doen!” De jongen glimlacht en bedankt de rechter voor haar fijne woorden. Hij belooft nooit meer voor haar te verschijnen.
