Op 28 april 2015 verscheen deze Kantonrechter in BN DeStem:
De 42-jarige Anthony Martina betaalt eigenlijk nooit voor z’n treinreizen. Wat dat betreft is het een recidivist. Hij moet zich dan ook andermaal verantwoorden bij de kantonrechter.
Anthony Martina loopt uiterst nonchalant naar z’n plaats en gaat languit zitten. Dit is duidelijk niet de eerste keer dat hij zich voor een rechter moet verantwoorden. Als de rechter z’n gegevens verifieert, antwoordt Martina na elke zin op bijzonder cynische wijze hetzelfde: “Ja, meneer.” De officier van justitie kijkt met grote ogen naar z’n scherm. “Ik zie dat u de laatste maanden… jeetje. Ik zie dat u de laatste zes maanden maar liefst 38 keer bent aangehouden wegens zwartrijden in de trein?”, verbaast hij zich. “Ja man, tot op Schiphol aan toe! Ik ging naar Curaçao en werd op Schiphol aangehouden. Ze zoeken me gewoon op. Maar waarom ben ik hier nu? De vorige keer heb ik met m’n advocaat en met de officier van justitie in Den Bosch afgesproken dat het nu wel klaar is met die boetes en gevangenissen.” De rechter neemt na deze opmerking de tijd om in het dossier te kijken. “Ik zie hier wel dat u eerder al tien weken in de gevangenis gezeten heeft in verband met zwartrijden in de trein en dat u vorig jaar zelfs vier maanden vast gezeten heeft?”, leest de rechter voor. Zowel de officier van justitie als de rechter kijken met enige verbazing naar Martina. “Ja, dat bedoel ik dus. Vier maanden gezeten, de afspraak was dat ik daarmee direct van alles af zou zijn”, betoogt Martina. De rechter denkt inmiddels te begrijpen wat deze ‘afspraak’ inhield, maar “als deze afspraak tussen de officier en uw advocaat gemaakt is, waar is uw advocaat nu dan?” Dat weet Martina niet, “het leek me niet nodig. Door vier maanden te zitten zou ik 100% clean zijn, qua boetes en straffen. Ik ben op 8 januari weer vrijgekomen en ben nu wel klaar met justitie. Ik ben moe van de gevangenis.” De rechter blijft verbaasd naar het dossier kijken. “Alle zaken die open staan, stammen nog uit 2013 en 2014”, stelt hij, “daar heeft u dus nog geen straf voor gehad. Maar waarom blijft u zwart reizen als u weet dat dat niet mag?” Martina kijkt geërgerd, maar blijft stil. “U woont in Tilburg zie ik, bent u hier zojuist ook met de trein gekomen?”, lijkt de rechter Martina uit de tent te willen lokken. Martina vult zelf aan: “Ja. En nee, ik heb niet betaald voor m’n kaartje.” De officier van justitie acht de vele overtredingen bewezen en eist vijf weken gevangenisstraf. “Pff, weer gevangenis. Ik wil dat u naar de afspraak met justitie in Den Bosch kijkt”, klaagt Martina. Dat neemt de rechter inderdaad mee. “Maar ik geef u wel straf, u gaat een week de cel in, met nog een tweede week voorwaardelijk. Er zijn teveel openstaande zaken. Betaalt u nou maar gewoon voor uw treinkaartjes, belooft u me dat?” Martina geeft geen antwoord, maar loopt weer net zo nonchalant de rechtszaal uit.
