Chantal vluchtte soms om zich vrij te voelen
De 40-jarige Chantal uit Sprang-Capelle neemt in 2014 met enige regelmaat samen met haar drie kinderen de trein, zonder daarvoor te betalen. Ze bevond zich toentertijd in een zware periode.
Het is gebruikelijk dat de rechter eerst verifieert wie hij tegenover zich heeft, door de naam, geboortedatum en woonplaats te benoemen. Maar Chantal staat al te trappelen en gaat los als de rechter haar woonplaats Sprang-Capelle benoemt. ,,Jammer genoeg wel. Mijn ex-partner heeft me kapot gemaakt. Niet alleen financieel, maar ook door mij en m’n drie kinderen regelmatig te mishandelen”, klinkt het emotioneel. Ze zien elkaar niet meer: haar ex is aan lager wal geraakt en zit flink aan de cocaïne. ,,En dus komen ook al zijn schulden op mijn bordje terecht, het gaat maar door.”
Chantal gaat in 2014 met haar drie kinderen naar een Blijf van m’n Lijfhuis en moet het die jaren doen met zo’n dertig euro per week. Ze reist dan met haar kinderen vaak met de trein naar Roosendaal en betaalt hier niet voor. ,,Nee, dat was geen noodzaak. Ik wilde gewoon met m’n kinderen soms wég. Het is geen pretje voor die drie om in zo’n huis te verblijven.” Ze wordt zo’n tienmaal betrapt zonder treinkaartje. Financieel gaat het nog altijd niet van een leien dakje, maar langzaam krijgt ze in ieder geval controle over het geld. Chantal en haar kinderen wonen nu bij een kennis, die een Wajong-uitkering ontvangt. ,,Ik heb daardoor geen recht op een uitkering. We doen nu met vijf personen op haar uitkering”, bevestigt ze. Er zijn vele schulden die Chantal tot wanhoop drijven. ,,Ik zit in een cirkel, ik kom er gewoon niet meer uit.”
De officier van justitie wijst op haar opvoedkundige taken. ,,Uw kinderen zijn 6, 8 en 10 zegt u. Ik vind het geen goed voorbeeld voor uw kinderen als u keer op keer beboet wordt. Zo’n boete veroorzaakt vaak toch enige commotie met de conducteur in de trein.” Chantal erkent dat, maar verwerpt het ook. ,,Mijn kinderen willen heel graag uit dat huis, na al die zware mishandelingen uit het verleden. Ik moet ze dat kunnen bieden, heb weinig keuze.” In 2016 ontving zij van een andere kantonrechter al een boete van ruim 700 euro voor zwartrijden. De laatste twee jaar vertoont zij goed gedrag, ziet ook de officier van justitie.
,,Ik wil je daarom een boete van 200 euro per feit geven, maar geheel voorwaardelijk. Ziet u dat als een kans.” De openstaande boete van 700 euro dient ze uiteraard wel gewoon te betalen. De kantonrechter gaat mee met deze eis.
